The Bourne Ultimatum

De films waarin Matt Damon opdook, blijken in 2007 het meest opgebracht te hebben. Opvallend is dat het bijna uitsluitend goede films zijn. Na Syriana, The Departed, The Good Shepherd en Ocean's Thirteen verschijnt de 36-jarige ster alweer in een populaire en vooral erg goede actiefilm.

The Bourne Ultimatum vormt het sluitstuk van de reeks die in 2002 met The Bourne Identity begon en die in 2004 werd voortgezet met The Bourne Supremacy, door onze recensent gruwelijk ondergewaardeerd, we geven het toe. In de eerste film maakten we kennis met Jason Bourne, die niet wist wie hij was of waar hij vandaan kwam. Na het onverwachte succes van deze pretentieloze film, werd besloten ook het tweede deel van Robert Ludlum's spionageromans te verfilmen. De regie kwam toen in handen van Paul Greengrass, die voor het eerst een Amerikaanse film inblikte. Hij beklemtoonde de actie, maar week niet af van de dramatische rode draad doorheen de films: het lot van een man die op zoek is naar zijn herkomst. Greengrass, die intussen ook het felgeprezen United 93 maakte, stond ook voor deze derde film achter de camera en heeft de lat voor zichzelf nog hoger gelegd. Hij is met verve geslaagd in het creëren van een opwindend, weergaloos actiespektakel dat zijn hoofdpersonage eindelijk toestaat een chaotische periode in zijn leven af te sluiten.

Want eigenlijk kan je dit een high-tech-variant op Frankenstein noemen. Bourne gaat op zoek naar zijn schepper, die hij vervloekt om wat hij geworden is. De CIA blijft echter verbeten jacht maken op zijn voormalige medewerker, om te voorkomen dat hij een boekje opendoet over hun kweekprogramma voor menselijke moordmachines. Aanvankelijk dreigt een Londense journalist roet in het eten te gooien door de vuile was buiten te hangen. Bourne tracht de man te vatten om meer te weten te komen over zijn afkomst, maar de CIA, onder leiding van de voor niets terugdeinzende Noah Vosen, is natuurlijk hetzelfde van plan. Londen wordt als jachtterrein vervolgens ingeruild voor Parijs, Moskou, Madrid, Tanger, Turijn en New York - niet noodzakelijk in die volgorde, maar wie houdt het tempo bij? - waarbij ook de dames Nicky Parsons en Pamela Landy in de strijd betrokken raken. We herkennen hen uit de vorige films als rechtvaardige CIA-medewerksters. Nicky wordt echter al snel een doelwit wanneer ze Bourne gaat helpen.

Hoogst energieke en meeslepende actie-cinema

Zo gaat de film nog wel een tijdje door. De klopjacht op Bourne verplaatst zich van wereldstad naar wereldstad. We belanden in de ene na de andere met adrenaline gevulde situatie. Want ondanks de steeds onwaarschijnlijker wordende plotlijn, waarbij je je afvraagt hoe één man zoveel moordpogingen overleeft, is The Bourne Ultimatum een waar genot. In razend tempo volgen de ijzingwekkende achtervolgingen zich op, met veel stijl en vakmanschap in beeld gebracht. Dit moet zowat de meest energieke en spectaculaire brok cinema zijn die u dit jaar in de bioscoop te zien zal krijgen. Greengrass toont zich een opmerkelijk actiefilmer, die daarnaast plaats bewaart voor emoties en zijn personages volkomen tot hun recht laat komen. Dramatisch onderlegde klasseacteurs als David Strathairn en Joan Allen voelen zich dan ook prima thuis in een film als deze. Damon - wiens rol hier toch wel opmerkelijk verschilt van pakweg The Good Shepherd of Ocean' s Eleven - etaleert eens te meer zijn charisma en bewijst nogmaals van alle markten thuis te zijn. Dit is wat je een filmster noemt. Hij maakt ook dat je blijft geloven dat alles wat zich voor je ogen afspeelt, hoe overdreven ook, waar is. Greengrass, die nerveus camerawerk en epileptische flashbacks toch verteerbaar weet te brengen, mag wat ons betreft nog veel meer van dit soort films maken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de