Yesterday

Een man ontwaakt na een ongeval uit een coma en stelt vast dat niemand weet wie The Beatles zijn. Laat hij niet alleen alle bekende hits in zijn hoofd zitten hebben, als muzikant is hij ook onderlegd genoeg om ze uit te voeren en er uitaard succes mee te boeken. Klinkt leuk! In de cinema is geen idee te gek voor woorden, dus lijkt ook dit onwaarschijnlijke uitgangspunt vermaak te beloven. Helaas is de uitwerking niet je dat.

Dat is in de eerste plaats vooral verbazingwekkend omdat Danny Boyle toch niet de minste is. De man achter fantastische films als Trainspotting, 28 Days Later, Slumdog Millionaire, 127 Hours en Steve Jobs is weliswaar niet altijd in grote doen, Yesterday komt wel bijzonder futloos over. De plot is goedkoop en simplistisch, de personages flets, de dialogen slaapverwekkend, de romantiek tergend ongeloowaardig, de humor immens flauw en gemakkelijk. De climax, het finale optreden van de protagonist, mist zelfs de kenmerkende visuele allure van Boyle en lijkt willekeurig gefilmd en gemonteerd te zijn.

Vreemd ook dat we in de cast voornamelijk kleurloos volk aantreffen. Het gebrek aan charisma van de protagonisten zorgt er al snel voor dat je Yesterday wat verveeld uitkijkt. Enkel Kate McKinnon (Ghostbusters) is lekker op dreef als kreng van dienst. Ed Sheeran blijkt als zichzelf opmerkelijk karakterloos.

Flets en gemakzuchtig uitgewerkte romantische komedie

Niets tegen luchtige romcoms, ook niet als ze rond een onwaarschijnlijk gegeven zijn opgebouwd - About Time toonde nog niet zo lang geleden aan dat het kon - , maar Yesterday toont zo weinig ambitie, is zo gemakzuchtig uitgewerkt en lijkt zo weinig voeling voor het genre te hebben, dat je voor elk geslaagd momentje tien keer geeuwt of op je uurwerk kijkt. Fans van The Beatles zullen door die gebreken heen kijken, maar kunnen niet ontkennen dat die magistrale songs een eerbetoon van hoger niveau hadden verdiend.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de