Slumdog Millionaire

Als een rasechte kameleon wisselt Boyle met elke nieuw prent met verve van filmgenre. Van horrorklassieker 28 Days Later over kinderdrama Millions tot SF-triller Sunshine, ... All-round regisseur Boyle weet, wat hij ook vertelt, perfect te verkopen. Met zijn postmodern sprookje Slumdog Millionaire is dat niet anders.

Slumdog Millionaire weet ons met zijn heerlijke openingssequentie meteen in te palmen. Jamal Malik speelt Who Wants To Be A Millionaire, het in India immens populaire tv-spelletje dat je ook wel kent van op VTM. Wanneer Jamal, een arme straatrat zonder enig diploma, op het punt staat het spelletje en de tien miljoen roepies (300.000 euro) te winnen, wordt hij meegenomen door de arm der wet en beschuldigd van oplichterij. Na de plichtmatige folterbeurt vertelt Jamal de politieagent hoe hij het antwoord wist op elke gestelde vraag. Zo vangt zijn levensverhaal aan, vanaf het moment dat hij als kleine jongen toiletportier was tot zijn deelname aan de quiz.

Aanvankelijk lijkt een dergelijke vertelstructuur leuk en verfrissend te werken; elke quizvraag die Jamal beantwoordt leidt tot een flashback. Zo weet hij bijvoorbeeld de vraag ?Welke president staat er op het 100 dollar-briefje?? te beantwoorden doordat hij ooit een bevriende weesjongen net zo'n briefje gaf. Maar naarmate het verhaal zich verder ontplooit en Jamal de vraag van tien miljoen nadert voelt deze flashbackstructuur eerder aan als een handige gimmick die dient om suspense te creëren dan om een goed verhaal te vertellen. Slumdog Millionaire mist eigenlijk een zekere in-your-face-aanpak en echte creativiteit tout court waardoor al snel de spijtige vraag rijst hoe het in godsnaam mogelijk is dat de lijn van Jamals levensverhaal gelijk loopt met die van de gestelde vragen.

Noem ons een bende hopeloos onromantische zielen, maar in de eigenlijke plot van Slumdog Millionaire zagen wij zelfs niet veel meer dan een ietwat kleffe, oversentimentele en een tikje ongeïnspireerde liefdesparabel. Het exotische India fungeert in wezen gewoon als nieuw decor van een aloud verhaal. Verwissel Mumbay door het negentiende eeuwse Londen en Jamal door een jongetje met de naam Twist en de rest van de plot vult u zo zelf wel aan. Nochtans is Slumdog Millionaire gebaseerd op Vikas Swarups roman Q&A en werd het scenario afgeleverd door Simon Beaufoy, die eerder The Full Monty schreef. Oude verhalen blijven de mooiste, dachten beide heren. Toch bleven wij vooral op onze honger zitten en hoopten stiekem dat Li'l Zé uit Cidade de Deus het verhaal een snoeiharde nieuwe wending zou geven.

Als een rasechte kameleon wisselt Boyle met elke nieuw prent met verve van filmgenre.

Boyle kent zijn vak, en het is uiteindelijk zijn talent als regisseur dat Slumdog Millionaire van zijn ietwat melige bodem optilt naar een spannend, bij momenten grappig en heel soms hartverwarmend feel-good filmpje. De uitstekende fotografie van Anthony 'Dod' Mantle die krachtig wordt voortgestuwd door de beats van M.I.A., lieten zelfs onze norse mondhoeken niet onberoerd. Ons cinefiel hartje sloeg bij wonder ook nog een slag over toen we zowaar een link vonden tussen Boyle's absolute meesterwerk Trainspotting en deze Slumdog Millionaire. Of gaan we te ver als we de scène waarin Jamal in een hoop stront springt, linken met die waarin Renton in the filthiest toilet in Scotland zijn poeppopper achterna zwemt?

Hoewel het met prijzen overladen Slumdog Millionaire niet het kleine meesterwerkje is waarop werd gehoopt, is het, zoals de K.U.T-sterrenlegende ons vertelt, best te pruimen kijkvoer. Heb je even geen zin in al teveel weemoed en tristesse (ook wij hebben van die dagen) maar wil je lekker makkelijk filmvoer dat toch niet achter de tanden blijft kleven en wil je bovenal goedgemutst en al dansend de zaal verlaten? Neem dan je lief, moeder of AA-consulent(e) bij de arm en begeef je als de bliksem naar Slumdog Millionaire voor een shot hoop, liefde en zeemzoeterij.

Ruben Vandersteen Helemaal (niet) akkoord? Lees de