The Third Murder
Genre: Drama
| Duur: 2u04 | 2017 | Release: 1 Januari 2018 | Land: Japan | Regie: Hirokazu Kore-Eda | Cast: Masaharu Fukuyama, Koji Yakusho, Mikako Ichikawa, Isao Hashizume
After Life, Nobody Knows, Still Walking, I Wish, Like Father, Like Son, Our Little Sister, After the Storm: van Hirokazu Kore-eda zijn we licht poëtische beschouwingen gewend over het dagelijks leven en familiegeluk in Japan. Even verfrissende als traditionele cinema die ons vooral toont hoe men leeft aan de andere kant van de wereld. De veelfilmer doorbreekt het verwachtingspatroon nu met een solide moordmysterie dat echter al snel een filosofisch getinte reflectie blijkt te zijn over de waarheid, schuld en justitie.
De advocaat Shigemori neemt de verdediging op zich van Misumi, een eerder veroordeelde man die beschuldigd wordt van moord op zijn baas en dit ook bekend heeft. Er zijn echter heel wat vraagtekens te stellen bij deze zaak en uiteindelijk wankelt zelfs de getuigenis van de verdachte nog het meest.
Kore-eda is echter niet van plan dit gegeven tot procedurele thriller te laten uitgroeien. Hij smoort het potentieel aan sensationele wendingen zelfs met een alledaagse, haast laconieke verteltoon. Dat het de kijker misschien uiteindelijk niet eens meer iets kan schelen wie de dader is, is een bewust gevolg. Met The Third Murder – de Japanse titel laat zich bizar genoeg vertalen als ‘duurzame zoete aardappel’ - beoogt de cineast dan ook onze invraagstelling van het als feilloos bestempelde juridisch systeem. Is het wel realistisch feiten volledig naar waarheid te achterhalen en hoe moreel aanvaardbaar is het dat daar dan over geoordeeld wordt? Een beleving en een herinnering zijn toch nooit hetzelfde, zo klinkt het haast metafysisch.
De specialist in Japans familieleven buigt zich over een moreel-juridisch vraagstuk
Deze vraagstukken komen bescheiden en sober aan de oppervlakte. Kore-eda is niet de man van het spektakel. Zijn piekfijne beeldtaal kalmeert in het zoeken naar symboliek, waardoor je zo een heerlijk typische arthousefilm krijgt. Het solide en bevredigende drama heeft echter het venijn in de staart zitten: de kijker gefrustreerd naar buiten sturen, blijkt de finale betrachting geweest te zijn.
Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de