You Were Never Really Here

Genre: Drama | Duur: 1u25 | 2017 | Release: 15 November 2017 | Land: VS | Regie: Lynne Ramsay | Cast: Joaquin Phoenix, Ekaterina Samsonov, Alessandro Nivola, John Doman, Alex Manette

Dit grimmige portret van een man die kinderen redt uit een pedofilienetwerk houdt zich in de eerste plaats staande door de - hoe kan het ook anders - intense vertolking van Joaquin Phoenix. Hij maakt van de zwijgzame protagonist meer dan een koele killer: Joe is een getormenteerde ziel met een goede maar beschadigde inborst, die doodt zonder verpinken maar wel vanuit een groot medeleven lijkt te handelen. Zijn bestaan lijkt hij te ervaren als een nachtmerrie waarin hij zelf de zombie van dienst is. Wanneer hij het tegen bijzonder machtige mannen moet opnemen, moet hij tot het uiterste gaan. 

 

Volgens cineast Lynne Ramsay (We Need to Talk About Kevin) is de routineuze plot van weinig belang maar gaat het haar met deze film om de zieleroerselen van iemand wiens verleden niet meer van zich af te schudden valt. Niettemin laat ze het geweld nadrukkelijk aanwezig zijn in wat je op het eerste zicht dus een wraakthriller zou kunnen noemen. Haar nadrukkelijk visuele aanpak - waarbij ze het geweld veel sterker impliciet laat werken dan expliciet - is echter ook poëtisch, al gaat het dan om dichtkunst van het minder gezellige soort. In haar montage en beeldvoering durft ze radicale keuzes maken die van van You Were Never Really Here ook een visueel interessante, desoriënterende film maken. De gestileerdheid van haar vorige film lijkt dus omgeruild voor een instinctievere aanpak. Het acteerwerk van Phoenix gedijt prachtig in zo'n context en Jonny Greenwood weet daar soundscape aan toe te voegen die zowel het droom- als nachtmerrieaspect ondersteunen. Ramsay voorziet immers ook momenten van contemplatie en bezinning, om vervolgens weer gul bloed in het rond te laten spatten. 

Grimmig, desoriënterend portret van een beschadigde man

You Were Never Really Here voelt onaf en gehaast aan, ruw en brokkelig, maar lijkt niettemin de visie van de cineaste weer te geven. Dit is geen gepolijste of comfortabele cinema, maar een voornamelijk uit beelden bestaande weergave van pijn en gruwel. Des te geslaagder eigenlijk. 

 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien