X-Men 3 - The Last Stand

Genre: SF | Duur: 00 min. | Release: 24 Mei 2006 | Land: VS | Regie: Brett Ratner | Cast: Hugh Jackman, Halle Berry, Famke Janssen, Patrick Stewart, Ian McKellen, Rebecca Romijn

Het is geleden van bij Zware Jongens van Gaston en Leo, maar het is ons uiteindelijk opnieuw overkomen: in slaap vallen bij een film. Nochtans beloofde de trailer van X-Men 3, de prent in kwestie, actie zoals alleen een granieten blockbuster die brengen kan. Combineer dat met de flinke scheut drama en het subtiele snuifje romantiek uit de originele comicstrips en je hebt een meesterwerk, toch? Neen dus. Geloof niets van de suikerspinnen beloftes, waarde lezer. Naast de bordkartonnen karakters van deze mannen in latex pakjes, dicht je zelfs Arnold Schwarzenegger Shakespeariaanse allures toe.



Nochtans begint de film vrij sterk met een flashback van professor Charles Xavier en Magneto. Samen springen ze in de bres voor mutantenrechten. Twintig jaar later blijft er van die vriendschap niet veel over. Zeker niet wanneer wetenschappers een kuur vinden waardoor mutanten hun speciale krachten kunnen verliezen -waar ze, met andere woorden, 'normaal' van kunnen worden.



Deze kuur plaatst Xavier en Magneto eens te meer lijnrecht tegenover elkaar: Magneto gelooft in een survival of the fittest, Xavier pleit voor een vreedzame integratie. Ondertussen blijkt dat Jean een dubbele persoonlijkheid heeft. Haar donkere alter ego drijft al haar duivels uit. Uiteindelijk bepleiten de twee kampen elkaar op de Golden Gate Bridge. Wie is de sterkste partij? Zal Jean haar gezonde ik nog terugvinden? En mogen de mensen die geen mutant zijn nog lang en gelukkig leven?



Eerlijk: tegen die tijd kon het ons worst wezen en lagen wij vredig in de armen van Morfeus. Voor een deel komt dat omdat iedere rechtgeaarde liefhebber van comics na twintig minuten een kreet zal slaken waar Tarzans junglekreet klein bier tegen is. De scenaristen hebben het namelijk klaargespeeld om Cyclops, het meest centrale, gevoeligste personage uit de strips, te laten sterven. Onvoorstelbaar!

Overigens acteert de hele cast onder het vriespunt. Voor een deel is dat te wijten aan het wufte scenario. Toch hebben acteurs als Patrick Stewart, Hugh Jackman en vooral Halle Berry -denk aan haar oscar en bijhorende huilspeech voor Monster's Ball- eerder hun sporen ruimschoots verdiend. Poen scheppen en niet omkijken, zo moeten ze hebben gedacht. Geen twijfel mogelijk.



Het grootste minpunt van deze prent vormt echter de actie, toch datgene waar je voor naar een blockbuster gaat kijken. Brett Ratner, die eerder al Rush Hour en het volstrekt infantiele Family Man op de mensheid losliet, regisseert de actiescènes op de Golden Gate Bridge met de billen dichtgeknepen: veel explosies, druk heen- en weergeloop, veel bombast. Misschien om te verhullen dat hij als regisseur ook niet meer weet van welk hout pijlen maken. Ook als toeschouwer ben je meerdere keren het spoor bijster. Het feit dat je nog minder voeling met de personages hebt dan met een examen hogere Wiskunde, helpt ook niet echt om de rit helemaal uit te zitten.

Ex-collega Cristoph Focque schreef het al over de eerste X-Men, toch alweer zes jaar geleden: een stinker van jewelste. Wij zijn iets subtieler: koop deze film over een half jaar op dvd en uw slapeloze nachten zullen voorgoed tot het verleden behoren! Men zegge het voort.