Witching and Bitching

Genre: Horrorkomedie | Duur: 1u50 | Release: 1 Januari 2013 | Land: Spanje | Regie: Álex de la Iglesia | Cast: Hugo Silva, Mario Casas, Carolina Bang, Terele Pávez, Macarena Gómez, Carmen Maura

Twee jaar na zijn mediasatire La chispa de la vida levert Álex de la Iglesia ons zijn nieuwste crowdpleaser Witching and Bitching af. Dat de Spanjaard een publiekslieveling is, werd nog maar eens bevestigd. De film was immers niet enkel de grote slokop van de Goyas, de Spaanse Oscars, maar sleepte op het BIFFF 2014 ook de hoofdprijs én de publieksprijs in de wacht.

De film gaat van start met een overval op een juwelierszaak die al snel in het honderd loopt. Twee van de daders, Manuel en José, die ook zijn zoontje bij zich heeft, kunnen ontsnappen met een taxi. Ze gijzelen de taxichauffeur en eisen dat hij hen naar Frankrijk brengt. Om daar te geraken, moeten ze wel door het grensstadje Zugarramurdi rijden, de woonplaats van een bende kannibalistische en feministische heksen.

Al vanaf de eerste scènes, rond de overval, wordt de film gekenmerkt door een energieke stijl en een stevige dosis humor. Die ontstaat vaak door uitvergroting van de clichés en vooroordelen over mannen en vrouwen. Eens in de buurt van het dorpje, druipt de oestrogeen van het scherm en vanaf hier wisselt de film ook gretig af tussen olijke kolder en horror. Hoewel de la Iglesia er zijn typische mengelmoes van genres van maakt, leunt de film het meest aan bij horrorkomedies als Rodriguez’ From Dusk Til Dawn en The Evil Dead 2 of Drag Me to Hell van Sam Raimi.

Hoewel Witching and Bitching een sterk begin kent, kan het dit momentum helaas niet over de hele lijn vasthouden. De film blijft onderhoudend, vooral dankzij de visuele flair, de humor en het schreeuwerig overacteren van de cast, dat perfect past bij het hysterische karakter van de film. Maar na het eerste uur kent het verhaal een dipje en bij het te lang uitgerokken en CGI-geladen einde verliest het ook wat de pedalen.