Wendy and Lucy

Meisje zoekt hond, zo laat de plot van deze film zich kortweg beschrijven. De hond in kwestie is Lucy, steun en toeverlaat van Wendy, een jonge vrouw op weg naar Alaska. Wanneer het tweetal na autopech strandt in een anonieme stad en Wendy vervolgens betrapt wordt op de diefstal van een blikje hondenvoer, is haar dag uiteraard flink om zeep. Om het nog wat erger te maken, verdwijnt Lucy spoorloos.

Of Wendy die hond nu terugvindt of niet, is natuurlijk niet de essentie van dit verhaal. Het is het kader waarbinnen we samen met Wendy overeind trachten te blijven in een wereld die haar niet te veel kansen lijkt te geven. De brede context kennen we natuurlijk niet, maar de indruk dat Wendy een goed mens is, volstaat om haar onze sympathie te gunnen. Zo baant deze pure, rechtlijnige film zich een weg naar ieders hart met een doodeenvoudig relaas.

Regisseuse Kelly Reichardt (Old Joy), die deze spotgoedkope film inblikte met de hulp van Todd Haynes, weet dat ze daar weinig aan dient toe te voegen. Ze houdt het bij een kalme registratie, gebruikmakend van een naturalistische stijl. Haar film lijkt nauwelijks postproductie ondergaan te hebben en heeft geen soundtrack. De focus komt vaak op Wendy's gelaat te liggen. Daar speelt zich het ware verhaal af. Wendy heeft het niet gemakkelijk maar weigert te buigen. Dat is trouwens geen optie.

Een franjeloze, pure film met een doorleefde vertolking van Michelle Williams

In dit soort franjeloze, onafhankelijke producties moet een acteur zich pas echt bewijzen. Michelle Williams, die met rollen in o.a. Brokeback Mountain, Synedoche, New York en Shutter Island, aan een steeds interessanter wordende carrière bezig is, is simpelweg verbluffend. Haar doorleefde, oprechte vertolking sleurt de kijker de film in, zonder dat je ook nog maar één moment een actrice aan het werk ziet. Zulke films blijven vaak onder de radar, maar bizar genoeg bleek William's prestatie zelfs door Oscarwatchers genoemd te worden.

Dit soort kleinschalige producties, typische festivalfilms overigens, stralen doorgaans sowieso een soort eerlijkheid uit die je hard laat applaudisseren. Wendy and Lucy bevestigt dat absoluut.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de