Thor

Nu comic book-verfilmingen enorm populair zijn, maakt Marvel gretig gebruik van de hype om haar superhelden universum te vertalen naar een hele reeks speelfilms. Dat deze films niet altijd van een even hoogstaande kwaliteit zijn, is onvermijdelijk. Maar films als X-men 2, The Hulk of Iron Man tonen aan dat het wel degelijk mogelijk is om goede entertainmende comic book-verfilmingen te maken. De vraag dringt zich dan ook op onder welke categorie de escapades van de Noorse god Thor vallen. Wel, ondanks hij het niveau van bovengenoemde of andere comic book films als Watchmen of The Dark Knight niet haalt, is Thor uiteindelijk een entertainende film geworden, hetzij met toch een paar gebreken.

Fans van de comic book-serie kunnen zeker en vast hun hart ophalen, want Thor blijft vrij trouw aan het bronmateriaal. Bovendien zit de film vol met verwijzingen naar de andere strips en films, zoals een cameo van Hawkeye en de vermelding van S.H.I.E.L.D. en Stark (Iron Man). Details die de gewone kijker mogelijk ontgaan, maar die zeker een meerwaarde bieden voor de kenner. In het verhaal zelf volgen we de strijd tussen de ijsreuzen en de Asgarden, de goden uit de Noorse mythologie. Wanneer Thor een vredesbestand verbreekt als vergelding voor de poging van een aantal ijsreuzen om een wapen terug te stelen, wordt hij door zijn vader Odin verbannen naar de aarde. Ontdaan van zijn macht, moet hij zich zien te redden op aarde en raakt hij bevriend met Jane Foster, een studente die de toedracht achter zijn plotse verschijning op aarde en de bijhorende vreemde hemeleffecten wil ontdekken. Al snel blijkt echter dat niet alleen de ijsreuzen de vijand zijn, maar dat ook zijn jaloerse broer Loki een eigen agenda heeft.

Regisseur Kenneth Branagh, die we als cineast kennen van Sleuth, Hamlet en Frankenstein, is er goed in geslaagd de mythologische wereld van Thor op het scherm tot leven te brengen. Vooral Asgard oogt fenomenaal en ook de kostuums en casting zijn uitstekend, met vooral Anthony Hopkins als de Alvader Odin, Chris Hemsworth (Thor) en Tom Hiddleston (Loki) als uitblinkers. Het is echter spijtig dat de acteerkunsten van de cast deels verloren gaan door de vaak lachwekkend slechte dialogen en one-liners. De uitgespeelde humor blijkt gelukkig wel functioneel te zijn, waarbij de aanwezigheid van Thor op aarde tot enkele grappige situaties leidt.

Misschien hadden de makers wat meer aandacht moeten geven aan de dialogen en het verhaal in plaats van proberen te imponeren met een overdaad aan special-effects

Misschien hadden de makers wat meer aandacht moeten geven aan de dialogen en het verhaal in plaats van proberen te imponeren met een overdaad aan special-effects, want zo gaan ook de karakterontwikkeling en het verhaal vaak ten koste van het spektakel. Dit terwijl de film net meer de nadruk lijkt te leggen op de personages in plaats van op actie. Net als vele andere hedendaagse regisseurs heeft Branagh er bovendien ook voor gekozen om de actiescènes chaotisch en snel te filmen, waardoor zij nooit tot hun recht komen. Zeker het eindduel tussen Thor en Loki is bijzonder teleurstellend. Verder maakt hij ook overdadig gebruik van Dutch angle-shots, ofwel shots waarbij het beeld schuin loopt. In een aantal scènes valt dit nog te rechtvaardigen, zoals wanneer Thor gevangen genomen wordt door S.H.I.E.L.D., maar in de meeste gevallen gaat het louter om een stijlkeuze waardoor het vervreemdende effect van deze techniek verloren gaat.

Het zijn dit soort schoonheidsfoutjes die er voor zorgen dat Thor zich net niet kan rekenen tot de lijst van geslaagde comic book verfilmingen, maar laat dat de fans van het universum niet weerhouden om toch te genieten van dit entertainende spektakel.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de