Sleuth

Genre: Drama | Duur: 00 min. | Release: 15 Februari 2007 | Land: | Regie: Kenneth Branagh | Cast: Jude Law, Michael Caine

Op het voorbije filmfestival van Venetië kon Michael Caine -excuseer, sir Michael Caine- er maar niet genoeg op hameren hoezeer de nieuwe versie van Sleuth veeleer een update was dan een zoutloze remake van de gelijknamige klassieker. Caine heeft intussen eigenlijk al lang het statuut bereikt waarbij hij zich niet meer moet verstoppen achter gladde promopraatjes. Sleuth is immers nog steeds een indringende studie over menselijke primaire driften, en ook aan de Brechtiaanse insteek van weleer is amper geraakt. Maar zoals Caine beweert, is Sleuth anno 2007 ook een interessante studie geworden over de 21ste-eeuwse mens. Met dank aan Nobelprijswinnaar Harold Pinter.



Aan de originele premisse is amper geraakt: in de moderne versie kruipt Michael Caine in de huid van het karakter dat destijds door Laurence Oliver werd vertolkt. Caines personage wordt ditmaal gespeeld door Jude Law. Hij is Milo Tindle, een jonge werkloze acteur die bij de schrijver Andrew Wyke wordt uitgenodigd nadat zijn echtgenote er met Milo vandoor is gegaan. Wat volgt is een negentig minuten durende mindgame waarin de twee heren elkaar telkens een stapje voor zijn.



Shakespeare-adept Kenneth Branagh slaagt erin om uit een schijnbaar simpele premisse een heerlijk pervers en doordacht machtsspel te creëren. Sleuth is bovendien tegelijkertijd een suspensevolle karakterstudie én een zinderende reflectie over het op zichzelf terug geworpen individu. Zo bewoont Wyke een hermetisch afgesloten burcht die bol staat van technologische snufjes, maar in feite is hij vooral op zichzelf aangewezen. Deze versie van Sleuth is een pak grimmiger en scherper dan het origineel waardoor scenarist Harold Pinter zijn stokpaardjes (fatalisme en destructivisme) alle eer aandoet.



Sleuth kan nergens verbergen dat het eigenlijk gefilmd theater is, maar dat is in dit geval een van de voornaamste charmes van deze prent. Aangezien de machtstrijd vooral verbaal wordt uitgevochten horen de acteurs de grootste sterkste te vormen. Michael Caine leeft zich intens uit in zijn rol van sardonische schrijver maar Jude Law legt het er als vlotpratende charlatan toch iets te dik op.



Maar ach, laten we toch maar de pezewever uithangen. Uiteindelijk zal een replica wel altijd een replica blijven. Een update is nog steeds geen gegronde reden om een filmklassieker gladjes over te doen. Maar met deze Sleuth bewijst Branagh toch dat een remake niet altijd een overbodige prul hoort te zijn.