The Taking Of Pelham 123

Genre: Actie | Duur: 1u40 | 2009 | Release: 29 Juli 2009 | Land: VS | Regie: Tony Scott | Cast: John Travolta, Denzel Washington, James Gandolfini, Luis Guzman, John Turturro

We herinneren het ons nog alsof het gisteren was: op een antieke mastodont van een televisietoestel was The Taking of Pelham One Two Three te zien, een onvervalste misdaadthriller over een kat- en muisspelletje tussen een bandiet en een dispatcher in een metrocentrale. Ondanks de torenhoge cool-factor van deze seventiesexploot vonden wij toen al dat er een muf geurtje over de hele premisse hing. We waren niet alleen. Reboot, een hip modewoord in Hollywood om het toch maar niet te hebben over een zoutloze herwerking, dachten de studiobonzen. Inderdaad : The Taking of Pelham 123 anno 2009 heeft het basisgegeven van de jaren '70 geüpdatet. Weg met die hippe hoornen brilmonturen van toen, enter laptops, satellieten en een commandocentrum dat volledig opgetrokken is uit bits en bytes.

Denzel Washington geeft ditmaal gestalte aan Walter Garber, ooit een hoge pief bij het openbaar vervoer, nu door een resem niet zo koosjere activiteiten vervloekt tot een routineus baantje bij de dispatch. Op een dag krijgt hij Ryder aan de lijn, een devote katholiek die op dat moment de metrolijn Pelham 123 onder schot houdt. Ryder geeft Garber en de zijnen een uur de tijd om 10 miljoen dollar bij elkaar te harken. Anders wordt elke minuut nadat de tijd verstreken is een onschuldig mensenleven geëist. De klok tikt.

Wie anders had Hollywood voor de kar kunnen spannen voor een update van een seventiesklassieker dan ADHD-filmer Tony Scott? Camera in één hand en chronometer in de andere, laat hij deze keer zijn kleurenfilters thuis en regisseert deze thriller in een verrassend tempo. Scenarist Brian Helgeland kleedt het gegeven modern aan en de dialogen klinken bij wijlen behoorlijk geestig. Helaas beschikt Tony niet over de visuele panache van zijn broer en kan hij niet de nodige suspense voorzien. Vergelijk dat eens met de ijzingwekkende spanning van Paul Greengrass' United 93. Hier blijft het allemaal maar banale jongenscinema, geschoeid op leest van degenen die wellicht nog nooit een film van voor hun geboortejaar 1990 gezien hebben. I got 99 problems but my bitch ain't one weerklinkt een rapper op de klankband. Waarmee de doelgroep meteen al afgebakend is.

Je zou dan denken dat de suspense, geconcentreerd in twee vaste ruimtes, door de dialogen wordt opgedreven. Dat is dus niet het geval. Er valt wel te genieten van enkele acteerprestaties: John Travolta is op zijn best als sardonisch booswicht - denk daarbij aan Swordfish of Face/Off. Denzel Washington speelt eindelijk eens geen kleurloze vrouwtjesputter wiens zonnebril garant staat voor enig stoïcijns cool. Hij is jan modaal die gehuld gaat in morsige wollen truien. We vinden hem dan ook op slag al een pak sympathieker.

The Taking Of Pelham 123 rolt over het scherm met de vaart van een metro buiten spits. Een zwierige zomerhit die er wel slaagt in eventjes te entertainen, wat bijvoorbeeld niet kan gezegd worden van een onding zoals Transformers: Revenge of the Fallen. Maar voor de metro de pijp uit is, ben je al terug bezig met belangrijkere dingen.