A Rational Solution

?Ik weet niet goed hoe we moeten beginnen?, stellen de vier hoofdrolspelers in een gesprek met elkaar. ?We moeten een rationele oplossing vinden?, besluiten de bevriende koppels, May en Erland en Karin en Sven-Erik. Een fragment later leidt het eerstgenoemde koppel in een kerk een huwelijkstherapiesessie waarin ze het hebben over mogelijke redenen om te scheiden. Een gebrek aan communicatie is volgens May en vooral Erland het voornaamste probleem in relaties. In wat volgt zal hij demonstreren hoe hij dat in de praktijk oplost.

Jörgen Bergmark levert met A Rational Solution zijn eerste langspeelfilm af, nadat hij eerder onder meer samen met Bent Hamer het gesmaakte scenario van Kitchen Stories schreef. Het voortreffelijke script kwam samen met Jens Jonsson tot stand. Naar eigen zeggen gaat het om een psychologisch drama waarbij het toegelaten is af en toe te lachen. We zijn het met hem eens wanneer hij benadrukt dat A Rational Solution geen komedie is.

De vier vijftigers wonen in een Zweeds industriestadje. In hun rijpe huwelijk heeft de passie intussen plaatsgemaakt voor intimiteit en sleur. Het is een klassiek gegeven dat hier uit de context van de conservatieve gelovige gemeenschap wordt gerukt door een gedurfd experiment. Karin en Erland worden passioneel verliefd. Erland neemt het initiatief om dit aan hun respectievelijke partners mee te delen en al gauw laten ze zich meeslepen in zijn voorstel om het met z?n vieren te proberen. Erland is er immers van overtuigd dat overspel slechts van tijdelijke aard is en dat de liefde van de gehuwden op termijn wel terug zal opflakkeren.

Hoe absurd een rationele oplossing voor een gemengde verliefdheid in twee relaties is, weet de regisseur geestig - soms zelfs zeer ironisch - te vatten door bijvoorbeeld de praktische invulling van de gekozen oplossing te observeren. Zo toont hij hoe ze het huis van May en Erland herinrichten met behulp van lijstjes en naamplaatjes. De dialogen blijven op alle momenten scherp en realistisch.

De rollen zijn alle protagonisten als het ware op het lijf geschreven. De pijn, de passie, de twijfel, de afkeer en de liefde kan je zo van hun gezichten en lichamen aflezen. Rolf Lassgard en Claes Ljungmark zetten overtuigende karakters neer. De keuze voor twee rasactrices, Pernilla August (Karin) en Stina Ekblad (May), die faam maakten in het repertoire van Ingmar Bergman, getuigt van lef. Het is geen sinecure om de vergelijking met de meester in de treffende relatieanalyses aan te gaan. Bergmark overtuigt echter en past naadloos in het rijtje van uitgekiende Scandinavische relatiedrama?s als Faithless, Reconstruction en Heaven?s Heart.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de