Panique au Village

Ze begonnen in Franstalig België en gingen verder naar Frankrijk, Duitsland en Spanje en over Scandinavië tot Japan en de Verenigde Staten. Ze waren met drie en gemaakt van plastic ? een indiaan, een cowboy en een paard. De speelgoedjes waren de hoofdfiguren van Panique au Village, een serie van 20 afleveringen van vijf minuten. Stéphane Aubier en Vinent Pataro waren het brein achter de absurde, nerveuze en ongemeen populaire serie. In Vlaanderen leerde het publiek hen ongemerkt kennen via de grappige spot van distributeur Cinéart.

Nu brengt Cinéart de gelijknamige bioscoopversie in de zalen, met de drie figuurtjes onveranderd in de hoofdrol. Indien, Cheval en Cowboy wonen samen in een dorp, naast de boerderij van Stevie en Janine. De paniek slaat toe wanneer Cowboy en Indien een verjaardagscadeau voor Cheval moeten zoeken. Ze besluiten een bakstenen barbecue te maken, maar bestellen per ongeluk 50.000.000.000.000.000 stenen in plaats van 50. Het is de katalysator voor een serie avonturen: van baksteenregens en murendieven tot onderwaterhuizen en sneeuwbalgooiende robotpinguïns.

Indien, Cheval en Cowboy worden, net zoals in de serie, voorgesteld als speelgoed, met de voeten vastgeplakt aan een plastic ondergrond en zonder gesynchroniseerde lipbewegingen. De animatie gebeurt via de stop-motion-methode. Vloeiend zijn die bewegingen allesbehalve ? er werden maar 12 foto's voor de 24 beelden per seconde gebruikt, met nogal schokkerige bewegingen als resultaat.

Aubier en Pataro contrasteren die hyperactiviteit met kale, onbeweeglijke achtergronden. Niet enkel in de bewegingen, maar ook in de stemmen wordt realisme opgegeven in het voordeel van een absurd effect. Alle personages hebben een nogal extreme stem, elkaar functioneel afwisselend. Contrast is dan ook een centrale idee in de aanpak van de filmmakers. Zowel in beeld als geluid worden stil en heftig, hoog en laag naast elkaar geplaatst, waardoor een eigen ritme en universum wordt gecreëerd.

In dat universum zijn alle personages op hun eigen manier hilarisch. Onze persoonlijke favoriet is Cowboy, die alles is wat een traditionele Amerikaanse outlaw niet hoort te zijn: lief, kwezelig en met een veel te hoge stem. Ondanks alle avonturen en miserie, blijven ze onbeweeglijk in hun persoonlijkheid. Hoewel dit kinderachtig kan lijken, is Panique au Village vooral verfrissend kinderlijk.

De makers ensceneren als het ware een speelsessie zoals we die als volwassenen hebben moeten opgeven: de creatie van absurde situaties, aan elkaar gebreid met een bizarre logica en begeleid van een serie stemmetjes. Nodig dus uw oude maatjes uit, buig het hoofd over de doos speelgoed en laat het kind in u vrij. Het is tijd.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de