Nacho Libre

Jack Black en Mike White vormen een goed duo. Niet alleen passen hun namen wonderwel bij elkaar, hun samenwerking levert doorgaans ook fijn amusement op. White, die de komedies Chuck & Buck en The Good Girl schreef, pende in 2002 de vermakelijke komedie Orange County neer, waarin Black geweldig op dreef was als goedhartige stoner. De twee grapjassen doken vervolgens samen op in het aanstekelijke, door White geschreven School of Rock. Meer van dat, dachten we toen, maar de makers van Nacho Libre gaan er blijkbaar van uit dat nu Black een grote ster is, een fatsoenlijk scenario overbodig is.

In Nacho Libre, door White geschreven, mag Black doen waar hij goed in is. De typische underdog spelen, gezichten trekken en vooral zijn blubberige lijf in al zijn glorie tentoon stellen. Daarvoor werd het personage Nacho gecreëerd, een weesje dat opgroeide in een armoedig Mexicaans klooster en daar als volwassene de hummeltjes elke dag van de meest onsmakelijke gerechten voorziet. Koken kan Nacho dus niet, maar het klooster heeft ook geen geld om eten te kopen en dus bedenkt Nacho een plan. Samen met een Esqueleto, een soort slangenmens, vormt hij een onwaarschijnlijk, maar succesvol worstelduo.

Dat Black zich zonder enige gêne in een krap broekje hijst en dan met een allesbehalve welgevormd ontbloot bovenlijf door de film raast, bevestigt zijn gebrek aan ijdelheid. Onze sympathie heeft hij dus alleszins -en er valt wel wat te lachen- maar wanneer hij, eigenlijk zonder enige reden, de luchtgitaar ter hand neemt en onverstaanbare liedjes begint te krijsen, zien we de Black opduiken die we intussen wel genoeg gezien hebben. In High Fidelity en School of Rock zagen we dat typetje veel beter tot zijn recht komen, en wellicht ook in Blacks volgende, Tenacious D in The Pick of Destiny. Onze olijke dikkerd valt dus in herhaling en lijkt nogal plots zijn houdbaarheidsdatum bereikt te hebben, hoe jammer we dat ook vinden. Dat de film productioneel geenszins de allure heeft van alle voornoemde films, helpt ook al niet. De flinterdunne, stereotiepe, en vooral erg onleuke nevenpersonages doen de balans tenslotte helemaal overslaan. Nacho Libre is gewoon te zoutloos, te ongeïnspireerd en te onbetekenend om uw aandacht waard te zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de