High Fidelity

Rob (John Cusak) is eigenaar van een platenwinkel die uitblinkt in zeldzame opnames en obscure pop -en punkartiesten. Zijn twee halfgare medewerkers Dick en Barry weten letterlijk alles van muziek. Ze discussieren steevast over de beste vijf platen en kafferen geheid klanten met een iets mindere kennis uit. Zo weigert Barry, tot wanhoop van Rob, Stevie Wonders 'I just called to say I love you' te verkopen wegens 'Too disgusting, My God, fly back to the eighties'.

Zelf zit Rob met een andere top vijf in zin hoofd. Zijn vriendin Laura verliet hem net en hij zet al z'n ex-lieven nog eens op een rijtje. Als hij ziet dat Laura uitgaat met de rotverwende yuppie Ian is voor hem de maat vol. Een voor een belt hij al zijn exen op, spreekt met hen af. Tussenin ontmoet hij ook nog eens de betoverend mooie zangeres Marie Desalle (Lisa Bonet!). Langzaam realiseert hij zich dat hij verder wil met Laura, hij hoedanook verder moet.

Van Stephen Frears weten we al vijftien jaar dat hij goed is. Maar niemand kon vermoeden dat er zoveel humor in de Britse regisseur schuilt. De scenes tussen Cusack en zijn ex-lieven zijn onweerstaanbaar grappig. Frears raakt echter volledig op dreef in de platenwinkelscenes. Elk beetje muziekliefhebber lacht zich een breuk bij het zien hoe Dick en vooral Barry als alleswetende idioten over muziek babbelen, klanten uitkafferen die niet de gewenste smaak hebben.

Op een excellente soundtrack die het beste uit de jaren zeventig, tachtig en negentig combineert, zet elke acteur hier een glansrol neer. Naast John Cusack schitteren zijn medewerkers Todd Louiso, de gevoelige ziel, en Jack Black, de olifant in een porseleinen platenwinkel. Tim Robbins poot in vijftien minuten een archetypische yup neer. Maar vooral waren wij content eindelijk Lisa Bonet nog eens in een film te zien. Het mens heeft meer klasse dan Uma Thurman, Angela Basset en -vooruit dan maar- Angelina Jolie samen.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de