Madonnen

Speth?s debuut Madonnen werd gecoproduceerd door de Dardennes, wat mee de grauwe, naturalistische ondertoon verklaart. Rita (Hüller) is een jonge alleenstaande moeder die haar vader wil opsporen in België. Daar gaat het een en het ander mis en ze moet terug naar Duitsland, waar haar een gevangenisstraf wacht.

Enkele baby?s later vindt Rita zich in een relatie met een Amerikaanse soldaat, waarbij ze zich niet op haar gemak voelt. Haar relatie met haar moeder verloopt hoogst problematisch en terwijl Rita een leven probeert op te bouwen, moet ze rekening houden met haar vijf kinderen. Haar onwil of onmacht haar leven te verbeteren stoort haar en ook haar omgang met haar omgeving. Ze behandelt haar moeder als vuilnis (alleen omwille van het feit dat Rita?s moeder nooit die rol op zich genomen heeft) en haar vriendje heeft het ook niet bepaald makkelijk met Rita?s onverenigbare gedrag.

Het grauwe portret neemt visueel afstand van de Dardenne-stijl, maar leunt thematisch zeer sterk aan bij films als L?enfant. Geen zwalpende camera meer, maar wel een onbehaaglijke dichtheid bij de personages, waardoor de emotionele vaagheid en verstoordheid voelbaar wordt. Dat gevoel van onbehagen veroorzaakt eveneens een afstand ten opzichte van Rita en haar kapsones. Het is de strijd tussen aantrekken en afstoten die van Madonnen een interessant kijkstuk maakt, maar het nooit verder doet gaan dan een verstorend beeld van een jonge mentaal onstabiele vrouw. Hüllers (Requiem) vertolking is uitstekend, evenals als die van Sappelt als Fanny, de oudste dochter die de moederrol van het gezin op zich neemt.

Niet bepaald licht voer, maar wel een verdienstelijke stijloefening in naturalistische cinema.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de