Looper

Loopers zijn gespecialiseerde huurmoordenaars die in de toekomst mensen opruimen voor criminele organisaties. Anno 2074 is iemand terugsturen in de tijd praktisch de enige manier om hem onopgemerkt te laten verdwijnen. De loopers worden hier rijkelijk voor beloond, maar betalen ook een hoge prijs. Om alle sporen uit te wissen, worden hun oudere versies na dertig jaar immers terug gestuurd als doelwit voor zichzelf. ‘Closing the loop’ heet dit, en het overkomt ook onze protagonist Joe. Maar de dertig jaar oudere Joe verzet zich echter tegen dit lot en weet te ontsnappen aan zijn executie.

Wat volgt is een ongemeen spannend kat-en-muisspel, niet enkel tussen de twee Joes maar ook tussen Joe en de criminele organisatie die de loopers controleert. Elk van hen heeft een eigen agenda, verbonden door het mysterieuze personage The Rainmaker. Johnson serveert de kijker zodoende een knap geschreven en spannend verhaal, waarbij we samen met Joe langzaamaan ontdekken hoe de puzzelstukjes in elkaar passen. Bovendien mengt Johnson op inventieve wijze verschillende genres door elkaar zoals science-fiction, drama, thriller en zelfs een vleugje western. Dit maakt dat de film niet enkel voer is voor de sci-fi fanaten. Hij breit er zelfs een bijzonder interessant moreel ambigu kantje aan, wat zich uit in de de beweegredenen van de Joes, die beiden strijden om hun leven, en hoe The Rainmaker hierin past.

Hoewel het verhaal fris en intelligent is, slaagt de cineast er toch niet in om de gebruikelijke paradoxen bij het tijdsreizen te vermijden. Door de film een happy end te geven creëert hij zelfs een groot paradox dat gerust had kunnen worden vermeden. En net als bij veel films over tijdreizen, wordt het problematischer naarmate je er meer over nadenkt. De uiteindelijke boodschap die de film wil overbrengen rond zelfopoffering en hoe een ouderlijk figuur bepalend kan zijn voor een goede opvoeding van een kind, is wel iets minder origineel. Maar het is net de manier waarop dit wordt uitgewerkt in het verhaal, en de opbouw hiervan, die de film doen uitblinken.

De cineast slaagt er toch niet in om de gebruikelijke paradoxen bij het tijdsreizen te vermijden

Dit verhaal wordt ondersteund door een geloofwaardig, hetzij vrij klassiek, toekomstbeeld. Ondanks enkele leuke ideeën zoals het indienen van drugs via oogdruppels, zijn films als Blade Runner of Minority Report nooit veraf. Maar zelfs met het beperkte budget hoeft de film nooit onder te doen voor deze grootschalige producties. De special effects-afdeling verdient dus zeker een pluim, ook voor de manier waarop ze Joseph Gordon-Levitt op Bruce Willis hebben doen lijken met behulp van gezichtsprotheses. Het resultaat is ietwat bevreemdend, maar dankzij het sterke tweespel tussen Willis en Gordon-Levitt kijk je hier al snel over. Ook Paul Dano en de tienjarige Pierce Gagnon acteren sterk en brengen memorabele personages tot leven.

Looper is een film waar het vakmanschap duidelijk van afstraalt. Wie bereid is om voorbij de logische problemen op het vlak van tijdsreizen in de film te kijken, zal een knap gemaakte en opwindende brok vertier ontdekken.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de