The Ides of March

Met zijn tweede film als regisseur toonde George Clooney zich een filmmaker met een eigen stem. Na het fascinerende Good Night, and Good Luck stelde hij wat teleur met het al te luchtige Leatherheads, maar met Ides of March toont hij ons opnieuw dat hij als cineast stevig in zijn schoenen staat.

Aanvankelijk lijkt dit een ijdelheidsproject, waarbij Clooney zichzelf uit gemakzucht gecast heeft als charmante presidentskandidaat Mike Norris. Zijn uit vlotte praatjes en kordate vriendelijkheid opgetrokken personage verdwijnt echter al snel naar de achtergrond, want het is de fanatieke campagneleider Meyers diel de spil van dit verhaal blijkt te zijn. Ryan Gosling, nu definitief een van de meest gewilde Hollywoodacteurs, en terecht, verving de oorspronkelijk gecaste Leonardo DiCaprio en dat komt het verhaal ten goede: Meyers is immers jong en hoewel gedreven, nog enigszins naïef. Voor hij het weet dreigt er een einde te komen aan zijn succescarrière en daar spelen ze zowel zijn baas (Philip Seymour Hoffman), zijn concurrent (Paul Giamatti), een stagiaire (Evan Rachel Wood) en een journaliste (Marisa Tomei) een al dan niet vuile rol in.

Net op het moment dat de maskers vallen en het complotweb steeds strakker geweven wordt - waarbij Clooney terug op de voorgrond treedt met een dan toch verrassende vertolking - blijkt de film echter zo goed als afgelopen te zijn. De gebeurtenissen hebben zich tot dan toe op fascinerende wijze opgestapeld, dankzij vlotte dialogen en een strak verteltempo, maar dan is het verhaal plots verteld. Met tegenzin concludeer je dat de plot al bij al eenvoudig is en de essentie weinig origineel. Om het in de politiek te maken, moet je achterbaks durven zijn, zover waren we ook al. De titel, die verwijst naar de dag waarop Caesar zich verraden zag door zijn getrouwen, geeft dat trouwens al een beetje weg.

Interessant is echter wel de positie van de protagonist. Leven we met hem mee, het risico nemend dat hij ons teleurstelt of stevenen we af op een happy end? In die zin is de casting van een knappe, populaire acteur natuurlijk cruciaal. Met Shia LaBeouf of een andere overschatte patser in de hoofdrol had het plaatje er misschien anders uitgezien. Clooney heeft trouwens over de hele lijn voor geweldige acteurs gekozen.

The Ides of March blijft volkomen overeind, verveelt geen moment en is op alle vlakken vakwerk. Het kenmerkt Clooney ook dat hij zijn verhaal best sober, strak en zonder bombast vertelt. Maar stiekem snakten we eigenlijk naar meer verrassingen, wat aangedikte Shakespearetragiek of een scheut theatraal spektakel om echt met bonzend hart de zaal te verlaten.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de