Leatherheads

George Clooney mag in zijn derde film als regisseur even wat gas terug nemen. Leatherheads is een vrolijke sportkomedie die in tegenstelling tot Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck niet zozeer iets kwijt wil over politiek of de media. Dat belet Clooney echter niet zijn onderwerp met evenveel ernst en stijl in beeld te zetten. Vreemd dan ook dat het resultaat een kleine tegenvaller is.

Clooney speelt zelf de hoofdrol in deze sportkomedie, als Dodge Connelly, een doorwinterd professioneel rugbyspeler. Veel succes heeft zijn ploeg niet: in het naoorlogse Amerika is er geen geld voor professionele sporters en het team speelt dan ook onder erbarmelijke omstandigheden en zonder supporters. Een heel verschil met het rugby dat op de universiteiten gespeeld wordt. Daar zijn de spelers echte sterren en kunnen ze op massale belangstelling rekenen. Dodge denkt dan ook dat het inlijven van zo'n succesvol speler de ploeg meer prestige kan geven. Dus wordt Carter Rutherford aangeworven, een brutale jonge oorlogsheld die door het grote publiek op handen wordt gedragen. Maar of twee ego's in één ploeg en slechts één mooie journaliste in de buurt om indruk op te maken, meteen voor verbetering zullen zorgen, is nog de vraag.

De allure van Clooney zou het in het oude Hollywood uitstekend gedaan hebben. Deze screwballkomedie heeft een hoofdrolspeler nodig die charmant weet te zijn, maar ook bereid is enige zelfspot uit te stralen. Dat is met Clooney beslist het geval. Zellweger is een waardige tegenstander (dat we dat ooit gezegd zouden krijgen!). Tussen het voormalige koppel knettert het dan ook heerlijk. Het verbale vuurwerk wordt nog versterkt door John Krasinski, die als derde partij voor wat extra relationele spanning mag zorgen. Toch kan dit gekibbel niet volstaan om Leatherheads continu boeiend te houden, hoe grappig het haantjesgedrag van de twee mannen ook is. Gelukkig leeft Clooney zich uit in prachtige gefilmde sporttaferelen, waarin heel wat onbekende acteurs met de juiste kop figureren. Hun belevenissen zijn amusant, echter zonder meteen voor grote cinema te zorgen. Montage, fotografie en camerawerk zijn van hoog niveau, maar de plot slaat niet aan. Dat was overigens ook in de VS niet het geval, waar de film genadeloos flopte. Het deed Clooney, na een lange periode waarin het ene succes het andere opvolgde, even met beide voeten op de grond belanden.

In zijn geheel is Leatherheads een sympathieke, vlotte film met een verzorgd en overdacht scenario, die echter een focus en wat bondigheid mist en daardoor een sprankeltje filmmagie tekortkomt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de