Howl's Moving Castle

Genre: Animatie | Duur: 1u59 | 2004 | Release: 30 Maart 2005 | Land: Japan | Regie: Hayao Miyazaki | Cast: Stemmen: Chieko Baisho, Takuya Kimura, Akihiro Miwa

Er zijn zo van die films die je na een eerste vertoning meteen nog eens wil zien en dat zijn er gelukkig wel een aantal. En... er zijn zo van die films die je dan ook effectief de dag nadien gaat bekijken, en dat zijn er bijster weinig. Spirited Away was zo'n film. Het feit dat Myazaki's meesterwerk zo kleinschalig werd uitgebracht vergrootte -ondanks de Gouden Beer in Berlijn en de Oscar voor beste animatie- enkel de idee dat je een geheime schat had ontdekt die je niet mag loslaten.

Ondanks de Oscar werd de film (in België) allesbehalve een topper (6000 tickets in Vlaanderen, 31.000 in België). De toekomst voor Howl's Moving Castle ziet er niet zoveel beter uit (12.000 tickets tot op heden). Belgen houden nu eenmaal niet van animatiefilms wanneer ze niet de nodige supercomputers gepasseerd zijn.

Een jonge vrouw zit in een hoedenwinkeltje deugdzaam te wezen wanneer ze door de heks van het afval wordt omgetoverd naar een oud vrouwtje, niet meer in staat te vertellen wat gebeurde. Omdat ze niet meer kan helpen in de hoedenzaak en in de hoop op een tegenspreuk, zoekt en vindt ze de beruchte tovenaar Howl. Dat laatstgenoemde in een bewegend kasteel woont zal u niet verbazen. Al snel is ze ingewerkt als huishoudster en maakt vrienden met de diverse huisgeesten.

De film visueel verbluffend noemen is er afbreuk aan doen. Ieder beeld, ieder detail, iedere beweging is perfect. Het is alsof je al die jaren bijziend bent geweest en voor het eerst een bril opzet. Na al de Shrekken, Incredibles en Nemos zijn we hoge resolutie gaan verwarren met gedetailleerdheid. Hoe vaak doet een film je duizelen omdat je ogen bij ieder beeld het cinemascherm aftasten als een kind dat zijn smeltend ijsje niet snel genoeg kan oplikken? Hoe vaak gebeurt het dat je ontroert geraakt door een ongekunstelde sprookjeswereld, die als het ware door osmose in je lichaam wordt opgenomen?

Dat we Howl een fantastische film vonden mag inmiddels duidelijk zijn. En toch is ie iets minder goed dan Spirited Away. Eigenlijk had Howl tussen Spirited Away en de film daarvoor (Princess Mononoke) moeten zitten want het is een perfecte kruising tussen beide films. Mononoke heeft een vrij gewelddadig, bij moment Manga-achtig, verhaal. Spirited Away is liever, Howl maakt de mix. Mononoke heeft een meer eclectische tekenstijl, die wordt tot pure eenvoud teruggebracht in Spirited Away, en opnieuw combineert Howl de twee.

Zoals chefkoks pas laat in hun carrière ondervinden dat een fantastisch gerecht makkelijker met een minimum aan ingrediënten kan worden gemaakt zou je verwachten dat Miyazaki hetzelfde geleerd zou hebben. Het bewegende kasteel is een lust voor het oog waar je naar iedere schouw, ieder kanon of tandwiel zou kunnen blijven kijken, toch zijn de zwarte pluizige brandgeestjes die zich in de kelders van het badhuis bevinden in Spirited Away even geniaal gevonden. Waar Spirited zijn genialiteit pretentieloos en stilzwijgend aanvaardt heb je de indruk dat Howl té fel zijn best doet deze te bewijzen. Want hoe knap de film ook moge wezen, zelfs Miyazaki mag niet vergeten dat minder soms wel degelijk meer is. Laat dat echter geen excuus zijn de film niet te bekijken! U bent het aan zichzelf verschuldigd dit meesterwerk op het grote scherm te zien en, vanzelfsprekend, dit de dag erna nogmaals te doen.