Shrek 2

Drie jaar geleden is het intussen al, dat we in onze lovende Shrek-recensie om een sequel op dit heerlijk onconventionele sprookje smeekten. Shrek 2 is na het gigantische succes van zijn voorganger nu een feit, maar het is helaas niet de fameuze grappenstroom geworden waar we om gevraagd hadden.

Destijds had de Oscarwinnende animatiefilm enerzijds de onweerstaanbare personages als troef - met het sympathieke groene monster Shrek aan kop natuurlijk - en anderzijds het hoge humorgehalte: de dubbele bodems, de talloze knipoogjes, de anachronismen, de verwijzingen naar hedendaagse cultuurfenomenen en de grappige nevenpersonages maakten van Shrek een uiterst genietbare feelgood-komedie. Het is typerend voor de Amerikaanse filmindustrie bij sequels op veilig te spelen en ons nu gewoon nog een keer hetzelfde voor te schotelen.

Dat betekent dat we eerst opnieuw kennis maken met Shrek en zijn verse bruid, de nu eveneens afzichtelijke prinses Fiona. Al snel blijkt dat wat er over deze figuren verteld kan worden, ook al in de eerste film gebeurde. Shrek is nog steeds Shrek, die scheten laat en zich met modder wast, Fiona is zijn vrolijke vrouwtje en de praatzieke ezel Donkey weet nog steeds geen blijf met zijn woorden en zijn aanhankelijkheid. Het enige wat deze personages doorstaan, is een nieuwe confrontatie met de buitenwereld die hen veroordeelt omwille van hun uiterlijk. In dit geval maken we kennis met de ouders van Fiona, die in Shrek helemaal niet de perfecte schoonzoon zien. De moraalles rond 'echte schoonheid zit vanbinnen' kwam echter al in voldoende mate aan bod in de vorige film, zodat het moeilijk wordt ons met dit gegeven te kunnen boeien .

Dat moeten de makers zich ook gerealiseerd hebben, en de aandacht komt dan ook zo nadrukkelijk op de nieuwe karakters te liggen dat het pijnlijk duidelijk wordt dat Shrek als personage zijn beperkingen heeft. Treed naar voor dus, Puss In Boots (Banderas' versie van de gelaarsde kat) en Goede Fee (een absoluut perfect gecaste Jennifer Saunders uit 'Absolutely Fabulous') en steel gerust de show, want er is niemand om jullie tegen te houden. Puss In Boots mag als medestander van Shrek aandoenlijke blikken werpen en deugddoend snorren, de goede fee mag als middeleeuwse diva manipuleren, chanteren en chipoteren: het is net een doorwinterde Hollywood-producente. Zij zorgen, tegen een decor van een Beverly Hills-parodie, voor de beste grappen en de meest amusante situaties.

Daarnaast moet de film het overduidelijk hebben van enkele sterk benadrukte hoogtepunten. Een scène zoals de in pure Mission: Impossible-stijl uitgevoerde ontsnapping uit de cel, brengt bruuske (maar terechte) hilariteit teweeg onder het bioscooppubliek, wat verraadt dat de verveling al was binnengeslopen. En zo zijn er nog wel enkele momenten die voor veel plezier zorgen, maar door vernuftige filmtheoretici evengoed als simpele pronkzucht bestempeld kunnen worden. Met daarbij een stukken minder geïnspireerde soundtrack dan de vorige film (zelfs Ricky Martin, godbetert!), krijg je een degelijke, maar geenszins onvergetelijke komedie. Dat men dus nog een derde en vierde film over Shrek wil maken, is geen goed vooruitzicht.

Maar we gaan niet de criticaster uithangen. De animatie-kwaliteit is van verbluffend hoog niveau, de goeie grappen zijn ook echt goed en de stemmencast doet zijn werk meer dan behoorlijk. Dit is dus prettig, luchtig amusement. Maar waar Shrek 1 een ziel had, zit nu een kassa.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de