Ford v Ferrari

In het overgrote deel van Europa zal het waargebeurde drama Ford v Ferrari uitgebracht worden als Le Mans' 66. Producent 20th Century Fox veronderstelt immers onterecht dat half Europa zich jaarlijks opgewonden richting de 24 uur van Le Mans begeeft en we dat dus nu ook in drommen gaan doen voor een film die er naar verwijst, in de veronderstelling dat het hier over een flitsende actiefprent gaat voor een adrenalinezoekend publiek. Ford v Ferrari - zoals wij dit dus koppig blijven betitelen - tracht echter eerder een aangrijpende reconstructie te zijn van een fanatieke strijd tussen rivalen in de autoindustrie.

Dat wil niet zeggen dat er niet ruimschoots wordt geraced in deze twee en een half uur durende prent. James Mangold brengt met ongelooflijk technisch vernuft vlammende vehikels in beeld die elkaar razend bekampen. Het gaat in dit geval vooral om de competitie tussen autoproducenten Ford en Ferrari, die allebei hopen de snelste motor te kunnen bouwen en aldus een marketingstunt zonder weerga te kunnen leveren op de wereldberoemde, 24 uur durende Formule 1-race van Le Mans in 1966.

Het vertrouwde relaas van de underdog versus de bullebak wordt ons gebracht aan de hand van twee personages die er destijds nauw bij betrokken waren. Carroll Shelby is de man die voor Ford de snelste motor tracht te ontwerpen, Ken Miles is de rebelse piloot die het op de baan moet waarmaken. De gedeelde passie voor het racen vormt het fundament voor een allesbepalende vriendschap tussen de twee. Dat de film in essentie eigenlijk gaat over het ontwerpen van een auto - de Ford GT40 - wordt dus wat verdoezeld onder veel meer voor de hand liggende en meer aantrekkelijke thema's.

James Mangold, die als filmmaker steeds steviger in zijn schoenen komt te staan, pakt hier dus enerzijds een bijzonder traditioneel verhaaltje aan, dat uiteraard appelleert aan de Amerikaanse voorliefde voor films waarin het eigen volk een buitenlandse rivaal een poepje laat ruiken. De Ferrariploeg wordt dan ook enigszins als onsportief afgebeeld ten voordele van de twee toe te juichen protagonisten, vanzelfsprekend met veel flair neergezet door Matt Damon en Christan Bale. Beide acteurs leven zich prachtig in, al lijken ze vooral naar herkenning te azen bij de mannelijke kijker door hun meest patroonbevestigende gedragingen net wat aan te dikken. Noah Jupe (A Quiet Place, Suburbicon) is zeker vermeldenswaardig als de zoon van Miles.

Klassieke Hollywoodcinema zonder weerhaakjes, maar met vernuft in beeld gezet.

Ford v Ferrari wil dus misschien wat nadrukkelijk zijn publiek pleasen en wil maar al te graag oscarvriendelijk kunnen genoemd worden. Narratief lef en inventiviteit vallen er niet echt te bespeuren. Het brave scenario blijft ietwat aan de oppervlakte. Anderzijds is dit wel schitterend in beeld gezet spektakel, waarbij een state of the art cameravoering en een aantrekkelijke, warme fotografie ten volle het talent van Mangold illustreren - de film glimt als flink geboend koetswerk. De indrukwekkende geluidseffecten en meesterlijke montage dragen bij aan de beleving. Finaal is dit dan toch een productie die de moeite waard is om op een groot scherm te gaan bekijken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de