Drive

Overdag werkt hij als mechanicus in een garage en als Hollywoodstuntman voor tal van actiefilms. ‘s Avonds klust hij bij als vluchtchauffeur voor allerhande overvallen. Hij woont op zijn eentje in een klein appartement in Los Angeles. Naast hem woont Irene, een knappe jongedame, samen met haar zoontje. De buren worden al snel vrienden en zelfs geliefden, maar net op dat moment komt haar man vrij uit de gevangenis. In een poging om te helpen de schulden van de man te vereffenen, stelt onze naamloze held voor om chauffeur te zijn bij een overval. Wanneer die slecht afloopt, moet de Driver niet alleen vechten voor zijn eigen leven maar ook voor dat van Irene en haar zoontje.

Als je een actiefilm in de trend The Fast and the Furious verwacht, kom je bedrogen uit bij Drive. Wie vertrouwd is met (het werk van) Nicolas Winding Refn, weet dat deze Deense regisseur een opmerkelijke figuur is. Zo neemt hij zijn films steeds in chronologische volgorde op, hecht hij veel belang aan het audiovisuele aspect van zijn films en zijn deze vaak extreem gewelddadig. Net als Quentin Tarantino deelt hij ook een voorliefde voor Amerikaanse pulpfilms uit de jaren ‘60-’70 en speelt hij graag met het onderscheid tussen hoge en lage cultuur. Maar meer nog dan zijn soortgenoot drukt hij zijn eigen stempel op de filmwereld. Bij het cinefiele publiek maakte hij ondertussen al naam met films als Pusher, Fear X of Bronson, steeds vakkundige oefeningen in het mengen van genrefilm met arthouse cinema. Met zijn laatste wapenfeit Drive, een verfilming van de gelijkaardige roman noir van James Sallis, lijkt hij eindelijk ook het grote publiek te bereiken.

Grootste troef is de setting, het zon-overgoten Los Angeles, en de aanwezigheid van een van de meest talentvolle hedendaagse Hollywoodacteurs: Ryan Gosling. Die levert hier een ijzersterke vertolking als de charismatische, naamloze Driver, een moderne kruising tussen Clint Eastwood (Serio Leone’s Dollars-trilogie), James Dean (Rebel Without a Cause), Robert De Niro (Taxi Driver) en Steve McQueen (Bullitt). De protagonist is ook opmerkelijk omdat de enigmatische, haast zwijgzame Driver, net als het hoofdpersonage van Refn's Valhalla Rising, ontdaan is van een naam of zelfs enige achtergrondinformatie. Hierdoor wordt hij een existentieel figuur, in dit geval een soort archetype van de Amerikaanse filmheld. Een held waarvan Refn ook de duistere kantjes onderzoekt.

Zelden klonk het gekraak van beenderen zo pijnlijk of het gebrul van motoren zo brutaal

Net als een andere recente neo-noir film, The Killer Inside Me, kent Drive een trage opbouw, voorzien van uitbarstingen van extreem geweld. Na een nagelbijtende openingsscène, neemt de film wat gas terug om na de mislukte overval explosief te hervatten. Beide films zijn ook doordrenkt met een sfeervolle cinematografie. De sfeer wordt hier bovendien subliem ondersteund door de geluidsband. Zelden klonk het gekraak van beenderen zo pijnlijk of het gebrul van motoren zo brutaal. De film smeekt gewoon om met een Dolby surround systeem op maximum niveau bekeken en beluisterd te worden.

Niet alleen op auditief vlak blinkt de film uit, ook de regie is uitmuntend (en werd bekroond op Cannes). Samen met zijn cameraman Newton Thomas Sigil geeft Refn elk beeld een haast lyrische schoonheid, badend in de broeierige zon of de neon-belichte straten van het nachtelijke Los Angeles. Hij bouwt de spanning als geen ander op en dirigeert de actie met een zinderende ritmische montage. Ook de acteursregie is haast perfect, met bijzondere rollen voor Brian Cranston (Breaking Bad), Albert Brooks en Ron Pearlman als de maffiabazen, en Ryan Gosling zelf natuurlijk. Hoewel hij voor de meeste mensen de ster van de film zal zijn, is het vooral de kunde van Nicolas Winding Refn die van deze film een waar meesterwerk maakt.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de