Il Ronzio delle mosche

Genre: Experimenteel | Duur: 1u31 | 2003 | Release: 1 Januari 2003 | Land: Italië | Regie: Dario d'Ambrosio | Cast: Giorgio Colangeli, Greta Scacchi, Renzo Alessandri, Raffaele Vannoli

Regisseur d'Ambrosio is een multigetalenteerd man. Hij begon zijn carrière als profvoetballer, vertrok als negentienjarige naar New York en raakte er geïnteresseerd in theater. Zijn andere passie, mensen met een mentale handicap, bracht mee dat hij zich drie maand in een psychiatrische kliniek liet opsluiten. Dat alles verwerkte hij in een eigensoortig, sociaal-realistisch soort toneel dat al vlug de naam theatro patologico meekreeg en grote successen boekte.

Maar d'Ambrosio is ook een man van de cinema. Hij was als acteur te zien in ondermeer Titus naast Anthony Hopkins en Jessica Lange. Recent werd hij volksvijand nummer één - hij had wegens levensbedreigingen politiebescherming nodig in Los Angeles - door in Mel Gibsons The Passion of the Christ de Romeinse soldaat te spelen die de gekruisigde Jim Cazievel een zinderende twintig minuten lang afranselt.

Na het acteren komt nu het langspeelfilmdebuut. Zo experimenteel als de man op het theater is, is hij ook in de regiestoel. Il Ronzio delle mosche (Buzz), het gezoem der vliegen, bestaat immers voor meer dan de helft uit hallucinogene trips. Al krijgen we evenzeer travelings binnen verschillende oorholtes, 3D-animatie en een futuristische Greta Sacchi gepresenteerd.

We bevinden ons in een niet nader gedefinieerde toekomst. De wereld is genormaliseerd: net zoals de dood is elke mentale handicap nog slechts een verre herinnering. Maar dan wordt ontdekt dat er nog drie zotten rondlopen. Ze worden door militiegroepen opgepakt en aan een psychologisch experiment onderworpen. Die proef omvat het met acteurs hercreëren van hun monotone bestaan (verveling is immers de oorzaak van depressie) en het onderwerpen aan zware medicatie. Waarna we de helft van de film getuige zijn van de (al dan niet waan-)beelden van de drie, vormgegeven met zwaaiende camera's.

Hallucinogene trip

De titel slaat op het vliegengezoem dat in de hoofden van de niet-gerationaliseerden ronkt en de film moet je dan ook bekijken met kennis van de uitgangspunten (ook hier zijn er rolletjes voor echte geesteszieken) en met veel goeie wil. Dan valt er tussen de momentane verveling door, zeker te genieten van de zwierige bewegingen en de bijzonder onconformistische stijl.