Film Fest Gent 2022

Film Fest Gent pakt voor zijn 49e editie uit met een selectie films die keihard in de realiteit lijken te staan. Voor escapisme is nog meer dan voorheen geen plaats op dit festival, dat met een aantal loodzware films geenszins onze aandacht zal afleiden van de actuele wereldproblemen. Nochtans zou weerbaarheid centraal staan in het programma.

Op het eerste zicht betekent dat helaas ook dat er voor het eerst in jaren een programma werd samengesteld dat weinig verrassingen biedt en zelfs al bij al niet zo heel erg aantrekkelijk is om tien dagen voor cinefiele verpozing te zorgen. 

Die indruk krijg je natuurlijk door het onvermijdelijke vergelijken met eerdere edities. Ik zal er dit jaar voor de 23e keer tegen de slaap vechten bij het bekijken van tientallen films en durf die inschatting wel maken. Opener Close is alleszins wel een klepper. Lukas Dhont volgt Girl op met een zo mogelijk nog rijkere, sterkere en indrukwekkendere film. 

In de competitie valt op het eerste zicht weinig vreugde te beleven. Het is een bonte selectie maar de sociale invalshoek primeert. We krijgen indrukken van het leven van mensen in Argentinië, Costa-Rica, Egypte, China of Zwitserland en dat doet watertanden maar vraagt ook een inspanning. Mia Hansen-Løve (Un beau matin) en Luca Guadagnino zijn trouwens de enige klinkende namen in het regisseurslijstje. De lange duur van een aantal producties (162 minuten voor Pacification, tot zelfs 260 minuten voor Trenque Lauquen) doet naar koffie of Red Bull grijpen. 

We laten het haast klinken alsof zo'n festival een uitputtingsslag is maar het programma biedt best wel wat films die allerlei emoties garanderen. De focus op Zuid-Korea als filmland alleen garandeert al een mooie variatie aan genres, met zowel nieuw als gekend werk. Met restrospecties op het werk van de geweldige David Lowery (i.f.v. zijn samenwerking met componist Daniel Hart) worden daarnaast nog enkele fijne producties toegevoegd voor wie zijn programma graag wat Amerikaans kruidt. Ook de slotfilm is Amerikaans. In She Said staan twee reporters van de New York Times centraal die Harvey Weinstein ontmaskeren als predator. 

Dit filmfeest biedt verder nieuw werk aan van gereputeerde filmmakers als Luca Guadgnino (Bones and All), Paul Schrader (Master Gardener), Martin McDonagh (The Banshees of Inisherin belooft een publiekslieveling te worden), Sam Mendes (Empire of Light), Quentin Dupieux (Fumer fait tousser), Oliver Hermanus (Living), Marc Cousins (March on Rome), Ulrich Seidl (Rimini), Christian Mungiu (R.M.N.), Florian Zeller (The Son), Kapur Shekhar (What's Love Got to Do With It?), Im Sang-soo (Heaven: To the Land of Happiness), Hong Sang-soo (The Novelist's Film én Walk Up) en Aleksandr Sokurov (Fairytale). Dat is niet niks, alles welbeschouwd. Daarnaast mag ook minder bekend volk hun nieuw werk presenteren. 

Voor het eerst sinds lang weet het festival ook de tweede zaterdag nog fatsoenlijk in te palmen. Daarmee wordt goedgemaakt dat de weekendprogrammatie wat beperkter is. Het financieel afhankelijke festival moet dan vooral zijn sponsors kunnen tegemoetkomen.

Tenslotte vind je ons zeker ook bij de launch van Kortfilm.be 3.0. Onze zustersite gaat op eigen kracht verder en wordt geherlanceerd als een platform om kortfilm nog meer te ontdekken in al zijn glorie. 

Het volledige programma van Film Fest Gent vind je hier. Volg de verslaggeving op Kutfilm,be en op Letterboxd.