Un beau matin

Net zoals alle voorgaande prenten bevat ook de achtste film van Mia Hansen-Løve autobiografische elementen. Zoals de cineaste zelf ooit kampt hoofdpersonage Sandra in Un beau matin met de zorg voor haar aftakelende vader. Tegelijk doet een nieuwe liefde zijn intrede in haar leven nadat ze vijf jaar eerder haar echtgenoot verloor.

Un beau matin is een alledaags relaas, over de grote en kleine emoties in een mensenleven, over wat bewaard blijft en voorbij gaat, over het evenwicht tussen zorgen voor anderen en voor jezelf. Het is aan de kijker om min of meer naar een diepere betekenis te zoeken in een verhaal dat geen opmerkelijke hoogtepunten kent. Onder de naturalistische aanpak sluimert altijd een zekere banaliteit en Un beau matin kabbelt bij momenten toch echt wat te gezapig voort, ook al zorgt de beleving van Sandra voor zeer pure gevoelens.

Léa Seydoux vertolkt dat met overtuiging. Haar drang om haar vader een nalatenschap te gunnen en haar angst dat liefde eindig is, wordt voelbaar.

Degelijk maar weinig opmerkelijk drama dat opnieuw met grote naturel wordt gebracht

Hansen-Løve heeft zich intussen ontpopt als een arthouselieveling. Haar grote kracht zit hem in het ongekunstelde. Elke film lijkt zich vanzelf te ontwikkelen en laat zich aldus graag bekijken. Maar stilaan zouden we de cineaste haar speelveld willen zien verbreden voor we haar in herhaling zien vallen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de