Youth

Genre: Drama | Duur: 1u59 | 2015 | Release: 7 Oktober 2015 | Land: Italië, Zwitserland | Regie: Paolo Sorrentino | Cast: Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz, Paul Dano, Jane Fonda

Onvermijdelijk trekken hele meutes filmfans naar Youth in de verwachting een tweede La Grande Bellezza te mogen aanschouwen. Het is dan ook misschien het lot van Oscarwinnaar Paolo Sorrentino gereduceerd te worden tot de maker van die ene triomfantelijke film, terwijl hij, zo bewijst ook Youth, wel andere dingen te vertellen heeft. Of doet-ie eigenlijk toch zijn succesfilm nog eens over, maar dan in het Engels? 

Youth heeft zowel inhoudelijk als stilistisch sterke raakvlakken met La Grande Bellezza natuurlijk. Opnieuw zet Sorrentino frivole of hemelse liedjes op elegante, oogstrelende beelden, om zo een alle zintuigen prikkelend kader te creëren waarbinnen personages hun leven in vraag stellen. Hoe bedreven hij daar ook in is, hij doet dat dit keer met iets minder emotionele impact dan gehoopt, maar creëert niettemin een beminnelijke, warme film die we vooral op zichzelf willen proberen beoordelen. 

We bevinden ons in een Zwitsers kuuroord, waar een aantal personages bezint. De gepensioneerde componist Ballinger, zijn beste vriend, de regisseur Mick en de jonge acteur Jimmy Tree delen in zowel luchthartige als treffende, semi-filosofische onderonsjes hun beschouwingen en overpeinzingen rond verleden en toekomst, artisticiteit en talent, herinneringen en ervaringen en vooral het ouder worden. In het bijzonder Michael Caine mag enkele gevatte oneliners uiten, maar stelt verder ook zijn volledige, 81-jarige lichaam ten dienste van zijn wat tragische, maar waardige personage. De filmveteraan koppelen aan Harvey Keitel, een al even begenadigd acteur, is een gouden zet en de vriendschap tussen de twee heren komt waarachtig en warm over. Paul Dano charmeert in een sympathieke, voor een keer ook ongecompliceerde rol. Een handvol kleurrijke figuren vult op amusante wijze de achtergrond. 

Sorrentino weet uit de wisselwerkingen tussen de personages een mooie, draaglijke tragiek te puren, die echter wat relevantie en overtuiging mist. Het contemplatieve potentieel blijft daarbij jammer genoeg grotendeels onbenut. Sorrentino weet als gewoonlijk zijn camera inventief te plaatsen, creëert stijlvolle beeldcomposities en strooit er soms verrassende muziek over, maar het meditatieve effect blijft wat uit.

Uiteindelijk schotelt Sorrentino ons nog een geslaagd gastoptreden van Jane Fonda voor, een heerlijke waanvoorstelling van Mick, een schokkende gebeurtenis en een ontroerend slot, waardoor we finaal toch durven stellen dat het bitterzoete Youth een overdacht werkstuk en een aanrader is - als je je verwachtingen tempert.