Robin Hood

Genre: historische actie | Duur: 2u20 | 2010 | Release: 12 Mei 2010 | Land: Groot-Brittannië, VS | Regie: Ridley Scott | Cast: Russell Crowe, Max Von Sydow, Oscar Isaac, Mark Strong, Cate Blanchett, Danny Huston, Eileen Atkins, William Hurt, Mark Addy, Matthew MacFadyen, Kevin Durand, Léa Seydoux, Simon McBurney, Gerard McSorley

Zoals al vaker dit decennium (Black Hawk Down, Kingdom of Heaven, American Gangster, Body of Lies) levert Sir Ridley Scott een prent af die een pareltje van productiedesign is en bij tijden visueel verbluft, maar bezieling mist. Robin Hood is daardoor weinig memorabel en al zeker niet de ultieme Robin Hood film die Scott voor ogen had.

Om het gekende Robin Hood-verhaal terug leven in te blazen werd nochtans teruggegrepen naar een beproefd concept. Net zoals in Batman Begins en Casino Royale gaat deze film terug naar het prille begin van het hoofdpersonage, de man voordat hij mythe werd. Verwacht dus geen Robin die vanuit het bos een steekspelletje speelt met de sherrif van Nottingham, of vermomd meedoet aan een boogschutterswedstrijd. We vinden hem terug als de boogschutter Robert Longstride in het leger van Richard Lionheart, tijdens de bestorming van een kasteel in Frankrijk. Na de dood van de koning keert hij terug naar Engeland en geeft hij zich uit voor de edelman Robert Loxley, waarna hij terecht komt in Nottingham.

Aanvankelijk lijkt deze aanpak te werken, maar naarmate de film vordert begint het scenario aan alle kanten te rammelen. Scott wil duidelijk veel te veel vertellen en begint te pas en te onpas geschiedenislessen te geven - zoals wanneer hij het opstellen van de Magna Charta koppelt aan Robins jeugd. Bovendien laat hij zich kennen met enkele ridicule ingrepen zoals de Fransen verantwoordelijk te stellen voor al het onrecht dat het Engelse volk wordt aangedaan, en het opvoeren van een paar stomme kinderen die de voorlopers van de bosguerrilla moeten voorstellen.

Daar komt nog eens bovenop dat Russel Crowe een bijzonder fletse prestatie levert en de hele film teert op één (norse) gezichtsuitdrukking. Dit levert een vrij eendimensionale Robin Hood op die vooral gericht is op actie. Enkel in het midden van de film zien we zijn kwajongensachtige kant bovenkomen, maar dit ligt Crowe duidelijk minder dan staan brullen en om zich heen meppen. Neen, de vonk moet eerder komen van Cate Blanchett als Marion en daarnaast zijn ook Robins kornuiten goed gecast met hun karakterkoppen.

Gelukkig het is niet allemaal kommer en kwel, want zoals steeds weet Scott perfect de look van de film te verzorgen. De historische decors en klederdracht zijn uitgewerkt tot in de puntjes en Sir Ridley pakt uit met enkele epische shots. Ook de actiescènes zijn bij wijlen knap gemonteerd - al hadden we toch wel iets meer verwacht van de aan Saving Private Ryan refererende landingsscène op het strand (let hierbij op het belachelijke moment waar Crowe uit het water oprijst!).

Uiteindelijk stelt deze Robin Hood dus teleur, want de film levert niets wat we nog niet gezien hebben en je bent de prent zo vergeten. Natuurlijk is Scott in de verste verte geen slechte regisseur, maar we moeten toch opnieuw vaststellen dat zijn allerbeste films (de genreklassiekers Alien, Blade Runner en Thelma & Louise) nu toch al een tijdje achter de rug liggen. Dat hoeft op zich geen onoverkomelijk probleem te zijn, maar we hopen toch dat Scott in zijn volgende film(s) zijn visuele flair nog eens koppelt aan een deftig verhaal.