Female Prisoner #701: Scorpion

In de jaren ?70 waren de women-in-prison-films een echt genre in Japan. Net als in Amerika gingen ook de Japanse bioscopen gebukt onder het opkomende succes van de televisie. In tegenstelling tot Amerikaanse cinema?s, die reageerden met technologische snufjes als Technicolor, kozen de Japanse voor een inhoudelijke strategie. Zij kwamen met films op de proppen die te seksueel of gewelddadig waren voor de televisiezenders en enkel in de bioscopen te bekijken waren. Gevolg was de opkomst van exploitation-genres zoals het women-in-prison-genre.

Dat exploitation en kwaliteit geen tegenstrijdige begrippen zijn, bewijst deze Female Prisoner #701: Scorpion. Seks en geweld worden resoluut uitgebuit: de gevangenen hebben een gestileerd kapsel en ronde vormen en starten maar al te gemakkelijk een gevecht waarin ze elkaar de kleren van het lijf rukken. Wij gokken dat de realiteit er wat anders uitziet.

Anderzijds is het verhaal waarvoor de gevangenis het decor is, oprecht en boeiend. Matsu, een mysterieuze gevangene met een indringende blik en een verborgen agenda, is vastbesloten wraak te nemen op de politie-inspecteur Sugimi. Ze was verliefd op de man, maar hij gebruikte en misbruikte haar uiteindelijk in een infiltratiezaak. De cipiers trachten, in opdracht van Sugimi, Matsu te kraken. In haar ogen zien ze immers de geconcentreerde woede. Ze sluiten haar in eenzaamheid op, binden haar vast, martelen en manipuleren haar. Matsu?s wraakgevoel is echter zo diepgeworteld dat ze alle plannen kan omzeilen en als de sterke partij uit de strijd komt. Inspirerend voor veel mensen, waaronder Quentin Tarantino, die deze film duidelijk een paar keer bekeek alvorens Kill Bill neer te pennen en zijn soundtrack te kiezen.

Matsu?s schijnbare opperkracht, met de nodige sérieux gespeeld door Meiko Kaji, zorgt ervoor dat de film nooit verzandt in een goedkoop filmevenement. Regisseur Shunya Ito laat zijn verbeelding ook de vrije loop en maakte naast bizarre fantasietaferelen ook enkele bijzonder mooie scènes. Zo is de eerste, impulsieve wraakpoging van Matsu op Sugimi, te zien in een flashback, even mooi als eenvoudig. Matsu bedreigt hem met een mes en de emoties worden benadrukt door licht vertraagde beelden en een cirkelende camera.

Het lijkt er wel op dat exploitation-films niet per definitie smakeloos zijn, maar ook een speelveld kunnen zijn voor regisseurs met meer zin voor genre en stijl dan commercie en politiek. Ito maakte trouwens nog enkele andere titels in de reeks van Female Prisoner.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de