Quantum of Solace

Nog meer teleurgesteld dan een tiener die bij zijn eerste coup de foudre een blauwtje oploopt; zo voelden wij ons na afloop van Quantum of Solace, alweer de 22e officiële James Bond en -het doet effectief pijn dit te moeten schrijven- een beetje een sof van een film. Nochtans waren alle voortekenen pico bello. Betrof deze prent immers niet een sequel op het nu al legendarische Casino Royale? Was de fantastische Paul Haggis (scenario Million Dollar Baby, regie Crash), in het vorige deel al verantwoordelijk voor het gros van de dialogen, niet aangezocht om hele lappen van het script te herschrijven? Hadden de producers op vraag van hoofdrolspeler Daniel Craig niet de geweldige Marc Forster aan boord gehesen, een regisseur die de wereld al lekkers als Monster's Ball, Finding Neverland en The Kite Runner had geschonken? Die man heeft geen fluit verstand van actiefilms denk je meteen: de actiescènes lijken immers met een chronometer te zijn gecoupeerd, wat ze bepaald onbegrijpelijk om te volgen maakt. Dat gaat trouwens op voor het gros van de film. Niet erg, denkt u nu, een James Bond kan je sowieso nooit navertellen aan je vrienden. Misschien, maar vorige Bonds kon je tijdens de rit zelf altijd van a tot z volgen; voor deze prent slik je best op voorhand Rilatine.

U de plot van deze Bond proberen mee te geven, is dus even zinloos als een naald in een triljoen speldenkussens zoeken. Wat u moet weten is dat niet iedereen in MI6 even zuiver op de graat is en Bond, in een poging om zijn bazin M te beschermen en wraak te nemen op de moordenaars van zijn geliefde uit Casino Royale, op een zekere Quantum stuit, een geheimzinnige criminele organisatie. Onderweg botst hij op een ravissante schone die slaapt met de slechterik van dienst om dichter bij de moordenaar van haar ouders te komen. Wat zijn de werkelijke bedoelingen van dit Quantum? Botert het nog tussen Bond en M? En zullen Bond en zijn welgevormde sidekick hun wraak alsnog kunnen voltrekken? Toegegeven, het wraakmotief vormt een zeer interessant gegeven maar is verre van nieuw voor Bond: als we ons niet vergissen was Bond op het einde van On her Majesty's secret Service zelfs getrouwd (!), werd zijn vrouw in de voorlaatste scène vermoord en nam hij derhalve in de eerste tien minuten van Diamonds Are Forever op alles en iedereen wraak. Bovendien is in deze Quantum of Solace nooit duidelijk of Bond handelt uit pure wraakgevoelens of of hij het hogere belang van Engeland dient. Wat wel tot op de millimeter juist zit is de relatie tussen M -een als vanouds schitterende Judi Dench- en Bond. Je merkt gewoon dat M twijfels heeft bij de ongecontroleerde moordmachine die Bond geworden is, maar tegelijkertijd gefascineerd raakt door zijn pitbull-attitude: nooit een spoor lossen, altijd verder. Daniel Craig speelt zijn Bond nog net dat ietsje gevaarlijker en virieler dan in Casino Royale en ook dat vormt een gelukkige keuze: je vat deze Bond enhet gevaar dat hij uitstraalt.

Tot zover dus het goede nieuws, de actiescènes zijn zoals gezegd onbegrijpelijk om te volgen, het verhaal raast aan raketsnelheid aan je voorbij. Forster wou zijn eerste blockbuster ongetwijfeld opfleuren met een dynamische montage maar is daar net ietsje teveel in geslaagd. Het maakt dat je empathie voor het merendeel van de personages nog sneller zinkt dan de Titanic. Na tien minuten ben je al niet meer aan boord van deze film, lig je in vrije val te mijmeren over die heerlijk kitscherige oude Bond van destijds. Neen, Bond moet in deze Quantum of Solace zichzelf nog steeds voor een deel uitvinden -hij is er nog steeds niet uit dat hij zijn Martini's in feite shaken, not stirred wil- maar dat geldt ook voor de makers: daar waar ze in Casino Royale het personage met glans een nieuwe facelift gaven, zitten er nu al ernstige barsten in de façade. Daniel Craig blijft de beste Bond uit de filmgeschiedenis maar hij verdient een film die rijdt als de Aston Martin die in deze prent nog eens van stal wordt gehaald: snel, pittig, maar nooit uit de bocht vliegend.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de