Poppy Shakespeare

Genre: Tragikomedie | Duur: 1u29 | 2008 | Release: 1 Januari 2008 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Benjamin Ross | Cast: Anna Maxwell Martin, Naomie Harris, Jonathan Cullen

De uitermate genietbare, satirische roman Poppy Shakespeare van Clare Allen, verdient eigenlijk meer dan deze voor televisie bedoelde verfilming van productioneel slechts matig niveau. Niettemin valt er van deze dramatische komedie best te genieten, vooral dankzij het acteerwerk van de twee hoofdrolspeelsters.

N. brengt haar dagen door in het dagcentrum van een ziekenhuis voor psychiatrische patiënten. De zorg is er beneden alle peil en chaos heerst alom. De 26 patiënten (voor elke letter van het alfabet is er iemand) zitten er voornamelijk hun tijd te verdoen. Af en toe wordt er eentje genezen verklaard, waardoor er een stoel vrijkomt en een nieuwe patiënt zijn opwachting maakt. Zo doet Poppy Shakespeare haar intrede. Zij betwist echter, in tegenstelling tot alle anderen, dat ze gek is en wil kost wat kost wegraken uit het ziekenhuis. N., die Poppy wat moet opvangen, raakt geïnspireerd door de vechtlust van Poppy.

Het bronmateriaal, een hoogst origineel en schitterend geschreven boek dat voor tal van boekenprijzen genomineerd werd, diende onoverkomelijk wat uitgedund te worden. Zo blijft er van al die heerlijke personages die de patiëntengroep vormen, niet veel meer over. De satirische opzet, waarbij de Britse gezondheidszorg gehekeld werd, en de Kafkaiaanse proporties die Poppy's situatie aannemen, blijven weliswaar behouden, maar met veel minder effect. Het tijdsverloop in de film doet dan ook veel korter aan dan in de roman. En hoewel de humoristische toon niet verloren is gegaan, valt er met deze film toch een stuk minder te lachen. Jammer, want het basisidee alleen getuigt van een vindingrijkheid die de film nu wat ontbeert. De fletse regie, de geluidsband vol schelle geluiden en de ongeïnspireerde beeldvoering helpen zeker niet. Nochtans viel er veel aan te vangen met bepaalde fantasiescènes en kun je afvragen wat een iets getalenteerde regisseur visueel zou aanvangen met dit script. 

Een fletse uitwerking van een vindingrijke roman

De kracht van de film, zowel emotioneel als humoristisch, zit hem in de vertolkingen van Anna Maxwell Martin als N. en Naomie Harris (Miami Vice, 28 Days Later, Pirates of the Caribbean) als Poppy. Hoewel ook hun karakters flink gematigd werden, zorgen de actrices ervoor dat de kijker aandachtig blijft. Leuk filmpje, maar in vergelijking met de roman een kleine tegenvaller.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poppy blijkt inderdaad niet gek te zijn. Haar aanwezigheid op de afdeling diende alleen ter vergelijking, waardoor het aantal genezen verklaarde patiënten steeds groter werd. Poppy is er zelf het slachtoffer van. Een goed herstelde N. bezoekt haar op een verwaarloosde afdeling, waar ze murw en verdoofd in een miserabel kamertje ligt.