Children of Men

Genre: science fiction | Duur: 1u54 | 2006 | Release: 18 Oktober 2006 | Land: VS, Groot-Brittannië | Regie: Alfonso Cuarón | Cast: Clive Owen, Claire-Hope Ashiteley, Pam Ferris, Chiwetel Ejiofor, Michael Caine, Julianne Moore, Charlie Hunnam, Peter Mullan, Danny Huston

De Mexicaan Alfonso Cuarón (Y tu Mamá También) heeft zich binnen het Amerikaanse studiosysteem dubbel en dik bewezen met Harry Potter and the Prisoner of Azkaban, tot nog toe de meest sfeervolle film in de reeks over de tovenaarsleerling. Nu de beperkingen van die filmserie wegvallen, kan de man pas echt voluit gaan. Children of Men is een virtuoos in beeld gebrachte en beklemmende ervaring geworden.

We bevinden ons in 2027. De meeste grote steden (waaronder ook Brussel en Antwerpen!) zijn onleefbaar geworden. Groot-Brittannië heeft zijn grenzen gesloten omwille van een niet te vatten toestroom van vluchtelingen. Het maatschappelijk leven is bezweken onder anarchie en terreur. Het grootste drama is echter dat de mensheid al achttien jaar steriel is. De laatst geboren baby is intussen dus al volwassen. De voormalige activist Theo, die nu apathisch door het leven gaat als ambtenaar, wordt op een dag gecontacteerd door zijn ex-vrouw, die een groep revolutionairen aanvoert. Blijkt dat er weer hoop is voor de mensheid: een jonge vrouw is dan toch zwanger geraakt. Charles raakt in een heuse nachtmerrie verzeild wanneer hem gevraagd wordt haar in bescherming te nemen.

Gebaseerd op de roman van P.D. James, beschikt Children of Men over een oerdegelijke plot. Het bronmateriaal werd onvermijdelijk genoeg flink ingekort en tal van interessante gegevens en personages worden dan ook slechts even aangeraakt. Zo hadden we Danny Huston als beschermer van 's werelds bekendste kunstwerken graag een grotere rol zien spelen en komen we ook te weinig te weten over de relatie tussen Theo en zijn ex. Maar toch slaagt deze meeslepende film er in heel veel te vertellen in een kleine twee uur. Cuarón blijkt een zeer onconventioneel en nuchter verteller, en dat maakt van zijn film een verfrissend alternatieve en onvoorspelbare actiefilm. Tegelijk is dit een apocalyptische, angstaanjagende science-fictionprent en een rauw-realistisch drama met een existentialistisch kantje.

In die zin doet de film wat denken aan de typisch pessimistische thrillers uit de jaren '70. Planet of the Apes en Invasion of the Body Snatchers hadden ook al niet veel goeds in petto voor de mensheid. Anderzijds lijkt Children of Men ook verwant aan 12 Monkeys, 28 Days Later en zelfs Le Temps du Loup, hoe verschillend die films ook zijn. De grootste horror zit nog altijd in de werkelijkheid en Children of Men zou wel eens kunnen benaderen hoe die er binnen 20 jaar uit zal zien. Dit is dan ook geenszins een film om rustig bij te ontspannen en toch wil je hem na afloop meteen nog een keer bekijken.

Verhaalstof genoeg dus, en daarnaast is Children of Men ook nog eens geniaal gefilmd. Cuarón laat zijn camera doorheen de actie snellen, filmt heel wat scènes op indrukwekkende wijze in één shot, laat het bloed ongegeneerd op de lens spatten. De sobere en zeer realistisch aanvoelende locaties vormen een passend troosteloos decor. Voeg daar een magnifieke soundtrack aan toe, en je krijgt een niet te missen spektakel. Daarin treden daarenboven nog eens interessante, bezielde personages op. Clive Owen is een wat atypische anti-held, maar de viriele acteur kwijt zich geweldig van zijn taak. De onbekende Claire-Hope Ashitey krijgt als 19-jarige meteen een rol om van te snoepen. Sterren als Julianne Moore en Michael Caine moeten het met kleinere rollen stellen, maar Caine steelt desondanks de show met een meesterlijke vertolking als overjaarse hippie. Zulke acteurs worden niet meer gemaakt.

Children of Men is een zeer Europees aandoende, maar niettemin groots opgezette film geworden, die bewijst dat mainstream niet altijd simpel en clichématig moet zijn. Tijdens het kijken naar deze hopelijk niet al te profetische, tragische film, voel je af en toe de angst knabbelen en word je door somberte overvallen. Het einde komt onverwachts en de afloop is maar een heel klein beetje optimistisch, maar Children of Men gaat dan ook niet voor simpel escapisme. Je verlaat de bioscoopzaal lichtjes ondersteboven.