Thumbsucker

Als paddestoelen schieten ze de voorbije maanden uit de grond: de low-profile onafhankelijke films die een onwezenlijk goedgevoel uitstralen en een surreële soundtrack door uw trommelvlies jagen . Op Robert Redford's Sundance Festival konden meerdere debuterende notabele regisseurs hun ei al kwijt (de gebroeders Coen met Blood Simple, Zach Braff met Garden State) en nu is het de beurt aan Mike Mills, die met zijn regiedebuut Thumbsucker een dijk van een indie afleverde.

Mills, die als videoclipregisseur werk leverde voor Air, R.E.M. en Moby, speelt nochtans met vuur: de roman van Walter Kirk kan in de VS op een schare trouwe fans rekenen. Een van die fans was actrice Tilda Swinton, die de rechten opkocht en zich zo achter het project schaarde. Centraal staat Justin Cobb, een gezonde tiener die de strijd aanbindt met talloze adolescentenkwalen. Zijn seksueel bewustzijn wordt aangewakkerd door de verleidelijke Rebecca en op school maakt hij furore als voorzitter van de lokale debatgroep. Zijn vader en moeder hebben geen oren voor ?s zoons frustraties en de zoon zelf heeft af te rekenen met zijn grootste slechte gewoonte: duimzuigen.

Thumbsucker toont op een subtiele manier het leven van een Amerikaans middle-class gezin en hoewel er niet echt bijster veel interessants of ontroerends gebeurt, blijft Thumbsucker 100 minuten boeien. Dit is mede te danken aan een uitstekende soundtrack (die doet denken aan de vrolijke deuntjes van Paul Thomas Andersons huiscomponist John Brion), maar vooral aan het selecte groepje acteurs die hun nek durfden uitsteken voor deze verfilming. Tilda Swinton legt een emotionele diepte in haar vertolking als desperate housewife en Keanu Reeves is in zijn sas als paranormaal begeesterde tandarts, maar het is hoofdacteur Lou Taylor Pucci die alle aandacht naar zich toe zuigt. Pucci is uitstekend als de onzekere tiener en na zijn Zilveren Beer in Berlijn mag hij nu al de revelatie van het jaar genoemd worden. Binnenkort is hij te zien in Chumscrubber en Richard Kelly's Southland Tales.

Origineel kan je de film bezwaarlijk noemen. Dit soort adolescentenschetsen lijkt sinds een aantal jaren al een eigen genre binnen de Amerikaanse cinema te vormen. Maar wat Thumbsucker onderscheidt van pakweg Igby Goes Down of het oeuvre van Todd Soldonz is de verrassend lichte toon. De film drijft op een luchtig scenario met hier en daar een komische noot (frat pack acteur Vince Vaughn op scherp van de snee) en de relaties tussen de personages zijn origineel uitgewerkt. Maar Thumbsucker boort niet bepaald diepere emotionelere lagen aan en blijft daarom wat nietszeggend.

Regisseur Mike Mills heeft daarentegen wel een persoonlijke film gemaakt, die zich niets aantrekt van de conventies van een typische hollywoodtienerfilm (acteurs zoals Elijah Wood en Scarlett Johansson waren al een geluk niet present). Het universele thema van de identiteitscrisis wordt op een unieke en sprankelende manier verteld en hoewel de film niet meteen vernieuwing brengt in zijn genre, hebben we nog steeds zin in meer.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de