The Da Vinci Code

De malaise in Hollywood laat zijn sporen na. De meest gehypete film van het jaar is sequel noch remake, maar een religieuze thriller over stilgezwegen kwesties binnen de rooms-katholieke kerk van een nog niet eens bijster getalenteerd cineast. Ron Howard heeft al langer een voorliefde voor charismatische helden met een glorierijk verleden en ook voor de verfilming van The Da Vinci Code durfde de man zijn nek niet te ver uitsteken. Het succes van de verfilming van Dan Browns complotthriller leek immers een op voorhand beslechte zaak. Het boek beheerste maanden de Amerikaanse bestsellerlijstjes en in zijn gelid volgden de afgeleide boeken die beweerden de waarheid achter The Da Vinci Code in pacht te hebben. Protesterende nonnen, presidentiële inmenging en snode reisorganisators deden de rest.

Het verhaal dat de verhitte discussies tussen kerk en burger opnieuw heeft aangezwengeld hoeft alvast geen inleiding meer. Een vermoorde museumcurator vormt het vertrekpunt van een tocht die de vermaarde theoloog Robert Langdon (Tom Hanks) en zijn aantrekkelijke side kick Sophie Neveu (Audrey Tatou) langs onopgeloste mysteries en puzzels voert en en passant op de grootste doofpotaffaire uit de katholieke geschiedenis stoot. Christus zou getrouwd zijn geweest met Maria Magdalena en zou een dochter hebben wiens bloedlijn tot op de dag van vandaag stand houdt.

Howard wou met zijn film de leeservaring evenaren. Het is spijtig dat de cineast -tenminste, wat het 'ik wil meer weten' gehalte betreft-, zo goed in zijn opzet is geslaagd. Omdat de verfilming -geen verrassing bij Howard- vakkundig maar ook vlak is ingeblikt, rijst de vraag wat de film kan toevoegen aan de originele literaire bron. Lezers die vertrouwd zijn met de roman kunnen de verfilming enkel aanwenden als een filmisch referentiepunt om scènes duiding te geven. Scenarist Akiva Goldsman (die in het verleden Batman & Robin bijeen schreef) zet de schaar in de theologische uiteenzettingen die het boek zo bijzonder maakten, waardoor het hele concept als film een pak minder werkt dan als boek.

Soms is Howard er toch in geslaagd om een sfeervolle thriller af te leveren. Het verhaal wordt voortgestuwd door een interessante plot die de kijker in de onderzoekersrol duwt. Puzzels en raadsels dienen opgelost te worden, alvorens de kijker samen met Langdon en Neveu naar de volgende etappe mag doorstoten. Zo wordt gehoor gegeven aan een van de aloude basisconcepten van de crowdpleaser: de scènes volgen elkaar op als radertjes binnen een grote machine. De protagonist is geen held, maar een doordeweekse Jan modaal waardoor de 'hier en nu'-factor van The Da Vinci Code nog meer onderstreept wordt.

De fotografie van Salvatore Tonio - Cinderella Man-) lijkt bij momenten subtiel te refereren naar de religieuze thrillers van Polanski of Ferrara, maar met schitterende locaties als Angelsaksische kerken en Franse musea kon veel meer zijn aangevangen. Wel toont de openingsscène op een sublieme wijze hoe conservator Sauniere radeloos door het Louvre doolt, terwijl alle personages hem van op de verschillende schilderijen aan lijken te staren.

Mocht de titel niet over voldoende aantrekkingskracht beschikken om het publiek naar de cinema te lokken, dan werd er wel weer beroep gedaan op een prestigieuze, transcontinentale cast. Tom Hanks incarneert zijn rol met de juiste accenten, maar helaas speelt zijn imago als Amerika's ultieme good guy hem parten. Met de beste wil van de wereld zien wij in Hanks geen pijlsnel denkende professor. Audrey Tautou's Sopie Neveu is mijlen verwijderd van Amélie, maar ondanks haar geworstel met de Engelse taal weet zij zich wat ons betreft prima stand te houden in haar allereerste Amerikaanse blockbuster.

Het verhaal wordt voortgestuwd door een interessante plot die de kijker in de onderzoekersrol duwt.

Hoewel het boek de meeste klappen uit religieuze hoek al incasseerde, was ook de verfilming niet vrij van enige controverse. Het vermeende huwelijk tussen Maria Magdalena en Jezus was koren op de molen van verschillende religieuze bewegingen en de theorie dat er een afstammeling uit dat huwelijk zou rondwaren op aarde werd afgeschilderd als je reinste blasfemie. Maar onder de religieuze theorieën die geponeerd werden, meenden wij toch ergens een strak vertelde thriller te ontwaren. Geen protesterende non of hongerstakende Protestant die ons van het tegendeel kan overtuigen.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de