The Death of Klinghoffer

Filmfestivals zijn de plaatsen bij uitstek om buitenbeentjes te zien, en deze The Death of Klinghoffer verdient die naam zeker. De film is namelijk gebaseerd op een hedendaagse opera van John Adams, die bovendien een hedendaagse gebeurtenis verhaalt. Klinghoffer was namelijk de Amerikaan in rolstoel die tijdens de kaping van het cruiseschip ?Achille Lauro? om het leven kwam. De kaping was het werk van Palestijnen die van Israël de bevrijding van een vijftigtal Palestijnse gevangen eisten. Enkele weken geleden arresteerden de Amerikanen in Irak het vermoedelijke brein achter deze affaire.

Het fijne van deze film is dat het niet om een enge operaregistratie gaat, maar de kaping volledig geënsceneerd wordt, en vooral in de inleiding een bijzonder geheel ontstaat door de vermenging van zwart-wit archiefbeelden over o.a. de terugkeer naar Israël van de Joden die na WO II Europa het liefst de rug toekeerden, zwart-wit opnames die verder inpikken waar de archiefbeelden stoppen, en de eigenlijke film die de kaping van begin tot einde in kleur brengt. Bovendien wordt ook af en toe een korte blik geworpen op de Palestijns-Israëlische kwestie sinds de kaping.

Genoeg stof dus. De angel zit ?m echter in de aard van het beestje zelf: opera verfilmen is nog minder evident dan een theaterstuk voor het witte doek bewerken. Penny Woolcock heeft er immers voor gekozen de volledige opera te ensceneren, wat betekent dat een muziekstuk dat gemaakt is om vooral door de verbeelding ingevuld te worden, nu volledig voorgespeeld wordt. Dat zorgt er ook voor dat de stukken van de opera die de situatie schetsen of een bepaalde handeling beschrijven eigenlijk overbodig worden, omdat je het gewoon ziét. Bovendien worden in opera?s belangrijke zinnen ter beklemtoning vaak meermaals herhaald, of zijn er innerlijke mijmeringen die uitgesponnen worden tot aria?s, terwijl film een medium is dat emoties veeleer toont dan verteld.

Uiteindelijk zijn het vooral de reflectieve stukken voor koor, wanneer we het schip verlaten en de regisseuse een blik biedt op het huidige conflict, die het meest memorabel zijn. Daarbuiten is The Death of Klinghoffer veeleer een experiment dat vooral de muziekliefhebbers zal boeien.

Pascal Vandelanoitte Helemaal (niet) akkoord? Lees de