El Traje

'Er was eens een jakhals die een restaurant had en een geit die honger had. De geit begeeft zich naar het restaurant maar er is alleen nog brood te eten. Achteraf komt de jakhals afrekenen. Maar ik heb toch niets gegeten behalve wat droog brood? zegt de geit. Jaja, zegt de jakhals maar je hebt wel de geur van mijn keuken bij je brood gehad, anders had je het niet kunnen opeten. Dus de geur van mijn keuken is geld waard. De geit was niet akkoord en haalde de leeuw erbij. Deze vroeg terstond een muntje aan de geit. De geit haalde mopperend een muntje boven en gaf het aan de leeuw die het muntje opgooide om het al rinkelend te laten neerkomen op de tafel. Hoor je dat muntje? vraagt de leeuw aan de jakhals. Met het geluid van dit muntje is de geur van je keuken betaald.'

(?)

C'est qu'une histoire!'

Als dat geen mooie slotzin is voor een film met een kostuum als metaforisch uitgangspunt. De film is een lichtvoetige, maar realistische benadering van de sociale situatie van Afrikaanse émigrés die dikwijls ongewild in de anonimiteit van de hedendaagse stadsjungle belanden. Patricia is een geïmmigreerde Guinees die in Sevilla een klein appartementje betrekt met twee vrienden Ronaldo en George. Wanneer hij op een dag een beroemde basketballer helpt met het vervangen van zijn band, krijgt hij van deze een stijlvol kostuum cadeau. Wanneer hij het aantrekt lijkt hij meteen een ander mens. Hij trekt de sjiekste winkels binnen en laat zich eens goed bedienen door verkopers die hem nooit geen blik waardig gunden en nu voor hem kruipen. Het effect van het pak is exemplarisch voor onze wereld waar de schijn heerser is en waarin de kleren de man wél maken. Maar wanneer Patricia terug naar huis keert blijkt hij in één klap alles verloren te zijn: George is opgepakt, Ronaldo is verdwenenen en het appartement is verzegeld. Al wat hem nog rest is het beetje geld dat Ronaldo verstopt had en zijn elegante pak.

Als klap op de vuurpijl wordt zijn laatste geld ook nog eens gestolen tijdens een overnachting in een opvangcentrum, de dader blijkt net die man te zijn die hem de vorige nacht nog waarschuwde voor de onbetrouwbare dieven, die bij op hun kamer slapen. Patricia zet de achtervolging in en weet 'Brood met Kaas' (Pan con Queso), bij toeval te attraperen. Deze troont hem mee naar zijn 'huis' waar hij beweert het geld te hebben liggen. Het huis blijkt een verlaten en verkrot hotel te zijn en eens daar aangekomen is er natuurlijk ook geen cent te vinden. Brood met Kaas biedt Patricia een kamer aan in zijn riant 'hotel' in afwachting dat hij het geld zou kunnen terugverdienen. Tussen de twee mannen die elk een totaal verschillende afkomst, leeftijd en karakter hebben ontstaat een vreemde vriendschap, die aanleiding geeft tot soms humoristische, soms filosofische, soms banale conversaties.

Slotsom:

?C'est qu'une histoire!

?

Mais une belle histoire.?

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de