Troll Hunter

Zijn trollen slechts mythologische wezens uit de Europese folklore of zouden ze toch echt bestaan? Volgens de Noorse regisseur André Øvredal zijn het alvast meer dan verzinsels uit de verhalen die we vertellen aan onze kinderen. Meer nog, met The Troll Hunter wilt hij ons opnieuw doen geloven in het bestaan van deze schrikwekkende wezens.

In de traditie van The Blair Witch Project, Cloverfield en [REC] koos Øvredal om er een mockumentary van te maken, met andere woorden om de film op te nemen als een documentaire en het voor te stellen als waar gebeurd. In de film volgen we een aantal jongeren die een bepaald fenomeen willen filmen voor hun schoolproject. Vertrekkende van een documentaire over stropers, komen ze terecht bij Hans, iemand die in het grootste geheim op trollen jaagt in Noorwegen. Hij is aanvankelijk weigerachtig tegenover de studenten, maar beslist uiteindelijk toch dat het groepje hem mag volgen omdat hij vindt dat het hoog tijd is dat de waarheid aan het licht komt.

Hoewel ook Troll Hunter geadverteerd wordt als een horrorfilm, is de film eerder een mockumentary die ondanks een trage start een goede balans vindt tussen humor en spanning. Zo zorgen de interacties tussen de personages vaak tot grappige situaties, waarbij Otto Jespersen als trollenjager Hans vaak de show steelt. De confrontaties met de trollen leiden dan weer tot nagelbijtende spanning. Dat de regisseur zich voor deze scènes liet inspireren door films zoals Jurassic Park, is zeer duidelijk wanneer ze tijdens een nacht een trol proberen te lokken met een geit als lokaas. Wanneer de trollen dan daadwerkelijk in beeld verschijnen, kan je niet anders dan onder de indruk zijn van hun voorkomen. Vooral de eindconfrontatie met een Jotnar, één van de grootste trollen, zal je doen daveren in je cinemastoeltje.

Hoewel de trollen er over het algemeen verzorgd uitzien, kan je jezelf echter niet ontdoen van het idee dat je naar computer-gegenereerde monsters zit te kijken. Wat dan ook niet ideaal is voor het realisme dat de film tracht op te roepen. Dit realisme is een belangrijke draagsteen van de film, want er wordt een hele wetenschappelijke achtergrond voor de trollen uitgedacht. De makers hebben zelfs een taxonomie bedacht van de verschillende trolsoorten die er bestaan en hun kenmerkende eigenschappen. Net deze poging om het hele gebeuren een soort wetenschappelijke onderbouw te geven, vereffent de film boven zijn soortgenoten en zorgt vaak voor de subtiele, maar nodige humor (de film kreeg trouwens een eervolle vermelding hiervoor op het BIFFF 2011).

Wanneer de trollen dan daadwerkelijk in beeld verschijnen, kan je niet anders dan onder de indruk zijn van hun voorkomen

Ondanks het opmerkelijke uitgangspunt, weet de film echter nooit echt te verrassen. Dit net omdat de opzet van de film reeds verkend werd in oudere films als The Blair Witch, [REC], Cloverfield of zelfs Diary of the Dead, al dan niet met beter resultaat. Gelukkig ontwijkt The Troll Hunter de vallen waar films als Cloverfield in gelopen zijn en zijn de met de hand gefilmde beelden nooit te schokkerig. En voor wie het zo niet heeft op gevaarlijke trollen, kan natuurlijk ook altijd genieten van het prachtige Noorse landschap.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de