Tideland

Tideland is een verfilming van het gelijknamige boek van schrijver Mitch Cullin. Net als in het boek wordt de hele film verteld vanuit het perspectief van de tienjarige Jeliza-Rose. Haar posthippie ouders leven ergens in lala-land en zijn meer met hun heroïneverslaving bezig dan met hun kind. Wanneer eerst moeder en dan vader het leven laten tijdens één van hun 'vacations' lijkt dat voor Jeliza-Rose op het eerste zicht dan ook niet zo veel verschil te maken. Zij leeft in haar eigen wereldje, met haar vriendinnen, Mustique, Glitter Gal and Satin Lips, van hun lichaam gescheiden Barbie-koppen die kunnen praten, en vooral roddelen.

Zo blijft ze alleen achter in het door eindeloze velden omringde huis van haar grootouders, met haar dode vader in zijn schommelstoel die almaar groener begint uit te slaan. Tijdens één van haar omzwervingen met haar nieuwe lievelingspop Mustique leert ze de mentaal gestoorde Dickens kennen en zijn excentrieke zus Dell. Dell's passie voor taxidermie komt net op tijd van pas wanneer vaderlief het hele huis dreigt te vergassen. Dickens neemt haar mee naar zijn 'duikboot' waarmee hij de 'monsterlijke haai' '(een voorbijrazende trein) wil aanvallen. Een romantisch beeld dat Jeliza-Rose onmiddellijk in haar eigen fantasieën gaat verwerken.

De jonge Jodelle Ferland, die we ook al in Silent Hill zagen brengt het er in één woord fantastisch van af. Ze zet op erg overtuigende wijze een complex en erg realistisch beeld neer van een meisje dat enerzijds nog een kind is en anderzijds op weg is naar jongvolwassenheid. In het rollenspel met de poppenhoofden verwerkt ze verschillende aspecten van haar karakter en vertoont zich tegelijk een onverwacht komisch talent. Hoewel de film volledig draait rond de tienjarige Jeliza-Rose, is het allerminst aan te raden uw kinders hier mee naar toe te nemen, wegens een vrij hoge graad van macabere weirdness alsook seksueel vrij suggestieve scènes die bij sommigen nogal shockerend kunnen overkomen...preutse Amerikaanse critici hadden het al over pedofilie en incest.

In tegenstelling tot zijn vorige projecten waaronder The Brothers Grimm, maar zie vooral de fantastische documentaire Lost in la Mancha, kreeg hij voor Tideland van de producers alle tijd en artistieke vrijheid die hij wenste, daarom koesteren vele fans ook hoge verwachtingen. Die worden voor een stuk ingelost, in de zin dat de surrealistische fantasiewereld van Gilliam tot zijn volste recht komt, zonder zich aan visuele overdaad te wagen. Maar het geheel ontbreekt een degelijke plot. Na de gebeurtenissen in het begin kabbelt het verhaal rustig voort zonder echte verdere ontwikkelingen, met verveling en ronduit saaie momenten als gevolg. En de wereldvreemde broer en zus, die Jeliza-Rose leert kennen zijn misschien wel erg bizar maar daarom nog niet interessant genoeg om een hele film rond te laten draaien.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de