Tears of the sun

Laten we alvast beginnen met te verduidelijken dat de titel hoegenaamd niets te maken heeft met de film zelf, tenzij op een metafysisch niveau waar wij, simpele K.U.T redacteurs, te euhh.. simpel te voor zijn.

Nigeria, vredelievende democratie, rebellen die dat niet zien zitten en dus gezellig wat etnisch beginnen te zuiveren. Temidden van dat alles Navy Seal luitenant A.K. Waters (Bruce Willis). Hij en zijn mannen krijgen de opdracht Nigeria binnen te gaan en Dr. Lena Kendricks (Monica Belluci) te gaan redden die ergens in the middle of nowhere een missiepost heeft opgezet tesamen met een priester en een paar zusters. Het opzet is simpel, de betreffende personen gaan halen en terugbrengen, maar alleen als ze het zelf willen.

De reis naar de missie gaat snel, de dokter er weg krijgen is wat anders. Ze wil niet gaan zonder de mensen uit de missie. Waters krijgt de orders om zelf een beslissing te nemen en besluit dan maar om de hele zwik mee te nemen. Gewonden en zieken kunnen echter niet mee, ook de priester en de nonnen blijven achter. De rest gaat op pad, en arriveert zonder al te veel kleerscheuren aan het pick up point waar Waters de dokter mee in de heli sleept en de hele groep vluchtelingen achterlaat.

In de helie zitten ze dan, Waters onwrikbaar en de dokter in tranen. Ze vliegen uiteindelijk ook nog over de missiepost waar het water rood kleurt en de binnenplaats is bezaaid met verminkte lijken. Een mooie close up van Willis die blijkbaar zijn bedenkingen begint te krijgen en blijkbaar een geweten aan het ontwikkelen is. Je hebt al meteen zoiets van: "dat zagen we nu echt niet aankomen". Willis' gewetensontwikkeling is al even geloofwaardig.

Ze gaan dus terug om de hele groep op te halen, probleem is dat er natuurlijk maar 12 in de helikopter kunnen. Zieken, zwakken en kinderen worden gekozen. De rest mag een pleziertochtje maken richting de grens van Cameroen. Het begin van de tocht geeft weinig actie, maar focust zich op de strijd tussen Willis en de dokter waar de een zich concentreert op de missie en de ander inzit over de gezondheid van de groep. Bij een dorp aangekomen waar een etnische zuivering bezig is besluiten de Seals in te grijpen en maken alle rebellen genadeloos af. De wreedheden die de rebellen begaan wordt de Seals ook wat te veel.

De situatie, het decor, de locatie, alles zorgt er wel voor dat men meteen meegenomen wordt in de sfeer van angst en ernst van de situatie. De groep weet maar al te goed wat hen te wachten staat als ze gepakt worden, namelijk hetzelfde lot als de mensen uit de missiepost, daar is geen enkele twijfel over. De ernst van de zaak, de consequenties, zorgen voor een sfeer die ook voor het publiek goed voelbaar is. Ook de meedogenloosheid van de rebellentroepen draagt bij tot die sfeer.

De film is het bekijken waard, maar eerder door het creëren van een bepaalde sfeer die je niet snel loslaat. Luitenant A.K. Waters blijft als doorwinterde soldaat vrij onbewogen door de wreedheden die hij ziet. Dr. Lena Kendricks probeert met haar inherente goedheid meer dan eens toenadering te zoeken met hem, maar krijgt hierop weinig respons. Het had allemaal nog veel slechter gekund, maar Fuqua had zich de kosten van de bekende acteurs kunnen besparen, die dragen slechts weinig bij. Verder wordt er niet overdreven met vuurgevechten en explosies, wat er gebeurt volgt militaire procedure en daar blijft het bij. In het geheel zit een goede portie drama en actie verwerkt evenals de nodige ethiek, maar zonder prekerig te worden. Een uitgebalanceerd geheel dat had kunnen werken als het verhaal wat meer de moeite zou geweest zijn.

Helemaal (niet) akkoord? Lees de