Tears of Kali

Tears of Kali is een leuke, ouderwetse horrorfilm. Regisseur Marschall heeft voor zijn debuut dan ook een dankbaar onderwerp gekozen. Hij putte zijn inspiratie uit de verschillende New Age-communes die in de jaren ?80 opkwamen en experimenteerden met allerlei manieren om in de menselijke ziel te kijken. De Taylor-Eriksson groep was de meest extreme van allemaal. Zij gingen dieper dan eender wie ook en kenden geen grenzen. De groep was beroemd of berucht, afhankelijk van wie je het vroeg. Eind ?83 ging de groep om onbekende redenen plotseling uit elkaar. In drie verhalen wil Marschall nu enkele van de mysteries rond hen ophelderen.

Shakti is het verhaal van Elisabeth Steinberg, jaren geleden opgenomen in een gesticht voor geesteszieken na de gruwelijke moord op haar spirituele leider. Haar schuld is nooit bewezen ? verschillende getuigen bevestigden dat ze ergens anders was op het ogenblik van de moord ? maar Elisabeth houdt vol dat zij hem heeft vermoord. Op zoek naar stof voor een nieuw boek wil schrijfster Tansu Yilmaz nu te weten komen wat er echt gebeurd is op die onfortuinlijke avond.

In Devi komen we terecht in de praktijk van Dr. Steiner, psycholoog en expert in het behandelen van gewelddadige personen. Robin is veroordeeld tot 15 uur socio-therapeutische behandeling en vermijdt hiermee een veel zwaardere straf. Maar Dr. Steiner?s behandeling is niet bepaald orthodox te noemen, zoals Robin al snel zal merken.

Kali tenslotte brengt ons bij een genezer die zijn gave kwijt is. Hij kruipt nog steeds avond na avond in zijn rol maar het bedrog begint aan hem te vreten. Tot hij een vrouw tegenkomt die hij schijnbaar echt kan helpen. Zijn gave is terug maar tegen welke kost?

De moeilijkheid bij dergelijke raamvertellingen is dat je als regisseur moet proberen een constante kwaliteit in al de verhalen te bewaren. Marschall doet het wat dat betreft zeker niet slecht. Shakti en Devi zijn beide erg onderhoudend en aan elkaar gewaagd maar bij Kali begin je het gevoel te krijgen dat je het ondertussen allemaal wel gezien hebt. Wat spijtig is want het is geen slechte historie, het grijpt alleen iets te veel terug naar Shakti om nog echt te kunnen verrassen.

Dit is echter een productie waar duidelijk tijd en moeite is ingestoken. In alle verhalen zijn de acteurs zijn overtuigend, decors en effecten zijn toereikend en het geheel wordt overgoten met net genoeg bloed om het allemaal spannend te houden. Voor fans van mystieke horror een must-see.

Helemaal (niet) akkoord? Lees de