The Tale of Princess Kaguya

Genre: Fantasie, drama | Duur: 2u17 | Release: 0 - | Land: Japan | Regie: Isao Takahata | Cast: Aki Asakura, Yukiji Asaoka, Isao Hashizume, Hikaru Ijûin, Takaya Kamikawa, Kengo Kôra

Nadat eerder al Hayao Miyazaki zijn afscheid aankondigde met The Wind Rises, lijkt ook de andere drijvende kracht achter het Japanse Studio Ghibli met The Tale of Princess Kaguya zijn laatste film op de wereld los te laten. De 78-jarige Isao Takahata, vooral bekend van Grave of the Fireflies, baseerde zich op het 10de eeuwse verhaal van de Bamboesnijder, het oudste gekende Japanse volksverhaal.

Hierin vindt een oude bamboesnijder een klein prinsesje, niet groter dan een pop, in een bamboescheut. Samen met zijn vrouw besluit hij het snel groeiende meisje op te voeden. Overtuigd dat ze een echte prinses is, verhuizen ze naar de grote stad om haar uit te huwelijken aan een van de edellieden. Maar Kaguya verlangt terug te keren naar haar onbezonnen leven en haar vrienden op het platteland. Ze wijst elk huwelijksaanzoek af en laat zelfs vijf nobelen onmogelijke opdrachten uitvoeren. Pas wanneer de keizer zelf interesse toont en ze hem ook afwijst, biecht Kaguya op dat ze eigenlijk niet van deze wereld is en waarom ze hier is.

Takahata brengt ons een sprookje dat jong en oud kan boeien en geeft het verhaal ook een eigen invulling met een sterk vrouwelijk hoofdpersonage en een duidelijke boodschap waarbij materiële rijkdom geen synoniem is voor geluk. Typische Ghibli elementen zoals een hoge schattigheidsfactor, de humor en de aandacht voor natuur en spiritualiteit zijn ook hier weer aanwezig. De film laat zich vooral onderscheiden door de opvallende tekenstijl die een verdere uitdieping lijkt te zijn van de stijl die Takahata toepaste in My Neighbours the Yamadas.

Een combinatie van potloodtekeningen, aquarelle achtergronden en pastelkleuren zorgen voor een simpele en ouderwets aandoende stijl die perfect past bij de aard van het verhaal. Alsof je naar een oude Japanse scroll zit te kijken. De film is zo knap getekend dat je bijna elk frame zou willen inkaderen en boven je bed hangen. Vooral een droomscène waarbij Kaguya wegvlucht van de villa naar haar oude dorp is visueel verbluffend. Verder voorziet componist Joe Hisaishi deze Ghibli-productie zoals gewoonlijk van een prachtige en onvergetelijke soundtrack.

Ondanks dat het verhaal misschien wat te lang blijft dobberen in het midden, had Isao Takahata ons met het prachtige The Tale of Princess Kaguya geen beter afscheid kunnen geven en wist hij ons zelfs iets meer te betoveren dan zijn kompaan. De onzekere toekomst van Studio Ghibli ligt nu in handen van Miyazaki’s zoon Goro en Hiromasa Yonebayashi (The Borrower: Arriety), van wie we binnenkort hopelijk When Marnie Was There kunnen ontdekken. We zijn alvast benieuwd of zij ons in de toekomst even onvergetelijke filmmomenten kunnen bezorgen als de twee grootmeesters.