The Song of Sparrows
Genre: Komische parabel
| Duur: 1u36 | Release: 19 November 2008 | Land: Iran | Regie: Majid Majidi | Cast: Mohammad Amir Naji, Hossein Aghazi, Maryam Akbari, Kamran Dehghan
Geld maakt niet gelukkig. Het is een waarheid als een koe, maar desondanks laat menigeen zich toch nog in de val lokken door het allesverslindende geldmonster. Tijd om nog maar eens op dezelfde nagel te kloppen, moet de Iraanse regisseur Majid Majidi gedacht hebben en het resultaat is The Song of Sparrows geworden; een metaforische parabel over hoe geld een mens kan corrumperen en ontmenselijken. De film blinkt niet uit door een originele verhaallijn of thematiek, maar is simpelweg een vertederende levensles die ver verwijderd is van elke vorm van hoogdravendheid en cynisme.
Majidi vertelt zijn verhaal vanuit de figuur van Karim, een ietwat vervaarlijk en nukkig uitziende familievader die er niet voor terug deinst om zijn kinderen met de vuist in de lucht de grootste verwensingen toe te roepen. Nochtans leeft hij in een klein landelijk dorpje als toegewijde huisvader in perfecte harmonie met zijn gezin en kan hij de touwtjes net aan elkaar knopen met een job op een struisvogelboerderij. Dat ideale leventje komt plots flink in het gedrang wanneer Karim op zijn werk onverbiddelijk de bons krijgt nadat hij een kostbare struisvogel liet ontsnappen. Zijn ontslag komt bovendien op een erg slecht moment, want hij moet net naar de grote stad Teheran om een nieuw, prijzig hoorapparaat voor zijn dochter aan te schaffen.
Daar met zijn brommer aangekomen, wordt hij door enkele haastige zakenlui verkeerdelijk aanzien voor taxichauffeur. Wanneer Karim beseft dat dit wel eens een winstgevende branche kan zijn, probeert hij er in de grootstad zijn nieuwe dagtaak van te maken. Karim raakt almaar meer bezeten door geld en bezittingen die verbonden lijken te zijn met het vluchtige en anonieme stadsleven. Geleidelijk aan verliest hij de voeling met zijn familie en het eenvoudige dorpsleven. Tot het noodlot toeslaat.
The Song of Sparrows is de Iraanse inzending voor de Oscars 2009. Of dit kleinood effectief kans maakt op een nominatie, laat staan de prijs voor Beste niet-Engelstalige film betwijfelen we echter. In het voordeel van Majidi?s film speelt dat dit een pretentieloze parabel is met een universele en hoopvolle boodschap over altruïsme versus hebzucht en egoïsme, moraliteit versus materialisme en dorpse eenvoud en solidariteit versus de grootstedelijke ieder-voor-zich-mentaliteit.
De weinig complexe verhaallijn, de herkenbare personages en de simpele, onschuldige moraal die ontdaan is van elke vorm van zwartgalligheid en somberheid maken de film toegankelijk voor een groot publiek. De knappe metaforiek en symboliek, slim camerawerk en dito production design en een vertederende subplot verheffen deze film boven het niveau van een gemiddeld televisiedrama.
Die toegankelijkheid werkt echter ook als een tweesnijdend zwaard. The Song of Sparrows balanceert immers op de rand van de kinderlijke lichtheid en simpelheid die maakt dat de film even snel uit het geheugen van de kijker zal verdwijnen als tegenwoordig de mussen uit onze tuinen.