Snabba Cash

Genre: misdaaddrama | Duur: 1u59 | Release: 6 April 2011 | Land: Zweden | Regie: Daniel Espinosa | Cast: Dragomir Mrsic, Matias Padin, Joel Kinnaman

Snabba Cash (Easy Money) is een Zweedse misdaadfilm die via zijn ongewone hoofdpersonages een blik wil bieden op de (on)menselijke kant achter de misdaad, en daar eigenlijk maar half in slaagt. Hoewel de film wel bepaalde troeven heeft, ontbreekt het toch ergens aan de nodige durf en originaliteit.

Het verhaal gunt ons een blik op de multiculturele misdaadscene van Stockholm. Johan 'JW' Westlund is een student economie die in een armzalige woonkazerne verblijft en bijklust als taxichauffeur om te kunnen infiltreren in het jetsetleventje van zijn rijke medestudenten. Abdulkarim, de baas van het taxibedrijfje annex centrum-van-louche-zaakjes, sluit een verbond met de ontsnapte latino Jorge om zich bezig te gaan houden met grootschalige drugshandel, en ook JW wordt betrokken om het geld wit te wassen. Bij deze operatie komen ze echter al snel in confrontatie met de Servische maffia, en in het bijzonder de harde jongen Mrado.

De film verweeft op slimme manier de verhalen van JW, Jorge en Mrado, en biedt ook meer inzicht in hun drijfveren dan we van een gemiddelde misdaadfilm gewend zijn: Jorge moet zorgen voor zijn zwangere zus, Mrado zit opgezadeld met een dochtertje en JW is de verdwijning van zijn zus nooit te boven gekomen.

Hoewel regisseur Daniel Espinosa het plot dus goed in de hand heeft, steekt enige verveling op den duur toch de kop op. Ondanks alle goede bedoelingen lig je namelijk hoegenaamd niet wakker van het reilen en zeilen van de hoofdpersonages. Al snel blijkt dat de slimme JW zichzelf in een situatie heeft gewerkt die te groot voor hem is, maar wat verwacht je nu eenmaal als onnozel studentje tussen de criminelen? Het feit dat Joel Kinnaman (JW) op den duur echt wel iets teveel met een gepijnigde blik voor zich uit staat te staren helpt er ook niet veel aan. De acteerprestaties van Matias Padin als Jorge en Dragomir Mrsic als Mrado zijn dan weer wel ijzersterk – deze laatste won trouwens de prijs voor beste acteur op het Filmfestival van Gent 2010.

De beeldtaal is verzorgd te noemen, maar het wel zeer ostentatieve gebruik van de – bij momenten echt rondzwabberende – handcamera begint al snel te vervelen, net als de wat bruuske montage. Daarenboven is er haast geen enkel beeld dat echt bijblijft.

Deze halve tragedie halve gangsterfilm lijkt qua thematiek te willen refereren aan het superieure Heat. Dit niveau haalt de film vanzelfsprekend niet, maar toch laat Snabba Cash zien dat de Zweedse cinema beslist op een hoog niveau staat. Desondanks wordt er zowel visueel als verhalend net iets te braaf binnen de lijntjes gekleurd om echt van een beklijvende kijkervaring te kunnen spreken.