Shark Tale

Shark Tale (Dreamworks) is een flauwe, would-be grappige animatiefilm die een vinnetje wil meegraaien van het verdiende succes van Finding Nemo (Disney-Pixar) maar daar hoegenaamd niet in slaagt. Ondanks de vissen die op hun vertolkers lijken, ondanks de Ziggy Marley-vis, ondanks de slappe poging om op het eind vooroordelen rond geld, etniciteit en seksualiteit als verkeerd voor te stellen. We steken niet weg dat we ook al niet wild liepen van de sequel erop , maar in vergelijking met Shark Tale is Dreamworks' Shrek een meesterwerk.

Alles daarvòòr is gemodelleerd op wat door MTV als 'the real world' wordt voorgesteld en zit zoals Shrek tsjokvol popcultuur-referenties. De Niro is De Niro en Smith is Smith (verse vis, die laatste, hebt u 'm?). De maffiahaaien hebben de stemmen van acteurs uit The Sopranos. Een Christina Aguileira- en een Missy Elliot-vis brengen 'Carwash' (het laatste slappe r&b-nummer in een lànge rij). Maar dat alles gebeurt zonder ook maar een zweempje satire. Eén leuk detail: als Scorsese-vis kwaad wordt, zwelt hij op tot een gigantische bol en praat ie met een hoog stemmetje. Maar dat is het zowat. De rastafari-vissen zijn maar eventjes grappig, en door de suggestie van -zee-paardjesracen liggen we nu ook niet naast onze stoel van het lachen.

Enkele verhaaltjes lopen losweg door elkaar. Will Smith-vis is een luie patser die vooral vlug rijk wil worden. Hij valt voor de goud ruikende Angelina Jolie-vis, waardoor hij het hart van de goedhartige Renée Zellweger-vis breekt. Door zijn capriolen dobbert hij gevaarlijk dichtbij haaien, die al genoeg hebben om zich zorgen over te maken: zoon Lenny is veel te zachtaardig en wil geen vissen verscheuren.

Uiteraard, uiteindelijk zullen Smith-vis en Lenny samenwerken, zal de haaienfamilie inzien dat zacht ook mag en zal Smith inzien dat geld niet alles is. Ideaal kinderfilmpje, dan toch? Zelfs dat niet. De platte referenties en thematieken zijn erover voor jonge kinderen. Dat zeggen mensen die daarvoor studeren en zelfs uw kinderloze K.U.T-dienaar voelt dat met zijn kleine teen aan. Shark Tale is eerder iets voor de bijzonder laag begaafde twaalfjarige.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de