Savage Grace

Genre: Drama | Duur: 1u37 | Release: 15 Oktober 2008 | Land: Frankrijk, Spanje, VS | Regie: Tom Kalin | Cast: Julianne Moore, Stephen Dillane, Eddie Redmayne, Belén Rueda, Unax Ugalde

Julianne Moore mag dan nog steeds geen Oscar op haar schouw hebben staan, eens om de zoveel tijd bewijst ze dat ze een van Hollywoods meest getalenteerde actrices is. Zo speelde ze memorabele personages in Safe, Shorts Cuts, The Big Lebowski, Boogie Nights, Magnolia, The Hours en Far From Heaven. Die opsomming veegt in één vlotte beweging haar meer traditionele werk in Freedomland, Laws of Attraction en The Forgotten van tafel.

Met haar nieuwste film, Savage Grace, toont ze zich opnieuw als de actrice die gewaagde rollen aandurft en bizarre personages aankan.



Moore speelt Barbara Baekeland, een vrouw die vanaf de jaren 1940 furore maakte in de high society van Londen en Parijs. In een milieu waarin kleine kuchjes zware waarheiden vervangen, durft Barbara wel eens scherp uit de hoek komen. Ze is onvoorspelbaar en hysterisch, een licht waanzinnige desperate housewive. We volgen haar tot haar dood, door de ogen van zoon Tony, opgroeiend van baby tot adolescent. We zien haar huwelijk en haar tranen, haar moederschap en haar ondergang.



Regisseur Tom Kalin baseerde zich voor Savage Grace op een waar gebeurd glamour and glitter-schandaal uit 1972 en maakt dus ook een glamoureuze film. Naar verluidt deed hij dat denkend aan de visuele stijl van Douglas Sirk (waaraan Far From Heaven al een hommage was) en dat wil zeggen: kleuren en vrouwelijkheid en zon. Maar onder de bonte jurken en het stromende licht schuilen decadente waarden en verwrongen verhoudingen. De bevuilde onderstroom.



Savage Grace is een film die controversieel kan genoemd worden, niet enkel omwille van enkele plotwendingen, maar ook door de combinatie van esthetiek en plot. Kalin heeft er op toe gezien dat het publiek zich amper kan identificeren met de personages, maar tegelijk wel esthetisch geëntertaind wordt. Het resultaat is dan ook een film die niet eenvoudig is en zelfs wat verwarrend, die de kijker niet bij het handje houdt, stijlvol is en schokt. En Julianne Moore heeft geen echte Oscar nodig, want in sommige scènes laat ze goud van het scherm vloeien. Aan ons om de druppels op te vangen.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zoonlief doodt zijn moeder.