Réparer les vivants

Genre: Drama | Duur: 1u43 | 2016 | Release: 9 November 2016 | Land: Frankrijk | Regie: Katell De Quillévéré | Cast: Bouli Lanners, Tahar Rahim, Anne Dorval, Emmanuelle Seigner, Finnegan Oldfield, Monia Chokri, Alice Taglioni, Théo Cholbi, Kool Shen, Karim Lekloo, Alice De Lencquesaing

De dood hoeft niet het einde te zijn. In dit heerlijk indringende Franse drama wordt de rechte lijn van geboorte tot dood op het einde opnieuw afgebogen naar leven. De derde prent van de Franse cineaste Katell Quillévéré brengt een ode aan orgaantransplantatie.

Centraal in Réparer les vivants staat immers een hart dat van een overleden patiënt getransplanteerd wordt naar iemand die het zonder nieuwe motor niet lang meer zou trekken. Opmerkelijk aan de vertelling is dat daarbij alle betrokken partijen – donor, nieuwe drager, familieleden, geliefden, dokters en medisch personeel, een aandeel hebben bij het proces. Heel wat grote acteurs – wat een prachtige cast! – nemen genoegen met een kleine rol in een ensemblefilm die toch iedereen op hun best toont. De tot in aangename details uitgewerkte personages vormen samen een warme groep rondom het allerbelangrijkste orgaan.

Réparer les vivants weet zo een eerbetoon te zijn aan een toch wel erg bijzonder, solidair concept van onze moderne samenleving, aan de zorg, intensiteit en liefde voor het vak waarmee de medici zich inzetten en aan de schoonheid en kracht van het leven zelf. Ons hart is niet alleen onze fysieke maar ook onze emotionele motor. 

Dat is een hele lading, en Réparer les vivants loopt het risico daar zweverig over te doen. Naast het fijne acteerwerk is het echter ook de visuele finesse en de strelende soundtrack die de gebeurtenissen in de film een nadrukkelijke gevoelswaarde meegeven, waardoor dit een intense, pakkende film wordt die terecht laat reflecteren over wie we als mens (maar) zijn. De eerste vijftien minuten ervaar je haast als in een droom. Sterk.

Quillévéré verliest in de verhaallijn van de vrouw die het hart zal krijgen misschien net ietwat de essentie van haar plot uit het oog, en de nogal nadrukkelijke waarnemingen van de operatie zijn er ook wat te veel aan, maar het zijn weinig belangrijke onvolkomenheden van een film die koestert en heelt en die we dus niemand willen ontzeggen. Bowie's Five Years op de aftiteling maakt de ervaring compleet.