Revenge of the Shogun Women

Revenge of the Shogun Women gaat over een bende dames die, nadat ze verkracht werden door doorslechte plunderaars, in een klooster werden opgenomen. Daar wordt hun haar eraf gehakt en leren ze zich te verdedigen tegen de harde buitenwereld. Op het huwelijk van de dochter van een vooraanstaand man, wordt er weer een plundertocht georganiseerd en vluchten de dorpelingen richting boeddhistisch kloosters. Alwaar de nonnen zich dan omvormen tot lustige krijgers, terwijl de oppernon zich afzijdig houdt en niets van al dat bloedvergieten wil weten.

Nostalgische herinneringen aan de viewmaster van weleer duiken op wanneer je Revenge of the Shogun Women bekijkt. Het is een 3D film en de makers exploiteren dat gegeven tot op het bot. De tagline ?Nooit in de geschiedenis van de cinema werden zoveel voorwerpen richting publiek gekatapulteerd? klopt als een bus. Constant wordt de kijker overrompeld door een gevederde spies, dan wel een stampende voet of gewoon lekker oerdegelijke kungfu-messen.

Revenge of The Shogun Women is geen goede film, hij is in feite zelfs barslecht. Maar dan wel zo ongelofelijk rotslecht dat hij hilarisch is om te bekijken. De ene ster is dus omdat ie op de lachspieren werkt, verder is er niet veel positiefs over te zeggen. Bedenk wel dat al het negatieve voor de dijenkletserij zorgt, dus zo slecht is het ook weer niet.

Waar te beginnen? Bij de overdadig en onnodige salto?s die de vechtkunstenaars maken? Of bij de onwaarschijnlijke sprongen van wel tien meter hoog die ze kunnen maken? Ook de overduidelijke en belabberde choreografie van de gevechten zet het publiek aan tot bulderlachen. De film is dan ook nog eens gedubd, hoogstwaarschijnlijk door de F-list van Hollywood, zwaar gebuisd dus. Denk Kung Pow, maar dan in 3D. Kortom, Revenge of the Shogun Women is de verpersoonlijking van in-your-face-cinema. Niet meer, maar ook niet minder.

Julie Van Craen Helemaal (niet) akkoord? Lees de