Resident Evil

We kijken inmiddels al lang niet meer op wanneer er van een computerspel een film wordt gemaakt, dus laten we daar niet over zagen. De gelukkige is in dit geval is het Alone in the dark-achtige Resident Evil.

Ergens in de toekomst is, door die dekselse globalisering natuurlijk, Umbrella Corporation het grootste bedrijf van de wereld. Het verdient zijn geld in de eerste plaats met genetische en biologische oorlogsvoering. Voor die genetische experimenten heeft het bedrijf een hypermodern en al even geheim ondergronds lab gebouwd. Nu knoeit er toch wel iemand met wat nieuwbakken virussen en lap.. het ultramoderne beveiligingssysteem beslist iedereen lustig uit te moorden om besmettingsgevaar te vermijden. How about that, Bill Gates!

Een speciaal getraind team krijgt de opdracht de hoofdcomputer, Red Queen, uit te schakelen. Inmiddels blijkt echter dat het virus mens en dier omtovert naar soortement zombies met een gezonde appetijt. Was het dan wel zo'n geweldig idee de beveilingsystemen uit te schakelen ? Denk alleer gij doende zijt, en doende denkt dan nog, zei mijn wiskundeleraar steeds alvorens een herhalingstoets af te nemen. De goede mens had gelijk.

De kwaliteit van de film is zoals die van het spel. Grafisch ziet alles er fantastisch uit, de sfeer is geslaagd griezelig, het verhaal trekt voor de rest op geen kloten en dat stoort ook niet echt. De zombies doen wat ze moeten doen, en de acteurs al eveneens, id est: slecht acteren. Dus ja: het is een flutfilm, maar wel eentje waarbij je haren regelmatig recht zullen staan. En tot slot nog dit: meestal let ik er niet zo op, maar bij deze film komt de microfoon zó vaak in beeld dat ze een eervolle vermelding dient te krijgen in de aftiteling. Have fun !

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de