The Rebirth

Het uithoudingsvermogen van zelfs de meest doorwinterde cinefiel zal danig op de proef gesteld worden met dit (nochtans bekroonde) Japanse drama waarin niet meer dan 10 zinnen worden gesproken en de actie uitermate beperkt is. Hoewel de extreem minimalistische regie van veel vakmanschap getuigt en uitermate geschikt is voor deze weergave van innerlijke pijn, moet dit zowat de saaiste film zijn die we in jaren mochten aanschouwen.

Bij aanvang van de film doen twee mensen kort hun verhaal. Een vrouw, wiens dochter een moord pleegde en een man wiens dochter het slachtoffer was. De vrouw wil de man ontmoeten om zich te verontschuldigen, maar hij weigert. Een bittere speling van het lot zorgt er echter voor dat de twee een jaar later in hetzelfde pension terechtkomen, waar ze ongewenst en vooral onverwachts met elkaar geconfronteerd worden.

Gedurende het eerste uur van de prent worden de personages geregistreerd zonder enige dialoog. Dit vereist veel van de kijker. Hoewel je continu de mentale last van deze mensen tracht mee te beleven, valt het moeilijk vol te houden hun doen en laten interessant te blijven vinden. De filmmaker (die ook de hoofdrol speelt) doet geen enkele narratieve of vormelijke toegeving. Het is aan de kijker om empathisch te wezen, de beeldvoering bestaat uit pure registratie. Midden in de film is er dan de onverwachte ontmoeting, die echter zo weer voorbij is en de ingedommelde kijker dus belange geen nieuwe scheut energie heeft. In het daaropvolgende uur hernemen de personages weer hun dagelijks leven, met af en toe een woordeloze confrontatie.

Dat de opbouw van het dagelijks bestaan van deze mensen mechanisch wordt uitgebeeld - we zien de vrouw wel tien keer een ei bakken en de man ontelbare malen zijn werkplaats binnen stappen - is gezien de thematiek aannemelijk. Deze mensen zijn nog een schim van zichzelf, moeten zichzelf door het leven sleuren. Hun gedrag is haast robotachtig. Voeg daar een haast ascetisch, volkomen geïsoleerd leven bij in een wel zeer troosteloze omgeving en je hebt alle ingrediënten voor een depressie. Het zal van kijker tot kijker afhangen hoe je zo'n loodzware en vooral monotone kost verteert en de sterrenquotering boven deze recensie is dan ook zéér relatief.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de