Pride and Prejudice and Zombies

Het BIFFF 2016 werd plechtig geopend met de vertoning van Pride and Prejudice and Zombies. In deze verfilming van Seth Grahame-Smith's parodieroman wprdt het verhaal van Jane Austens Pride and Prejudice gemixt met zombies en een vleugje Oosterse gevechtskunsten. Een ideale film dus om in het gezelschap van het BIFFF-publiek te bekijken, al staat dit helaas niet garant voor een kwaliteitsvolle film.

De romances tussen de verschillende personages werden behouden, maar buiten de liefdesperikelen krijgen Elizabeth en Jane Bennet en de heren Darcy, Bingley en Wickham ook af te rekenen met een zombieplaag die heel Engeland teistert. Uiteraard zijn de zusjes getraind in tal van gevechtstechnieken en blijkt Darcy een van de meest gevreesde zombiemoordenaars van het land te zijn. Hoewel het niet meteen grote liefde is tussen Darcy en Elizabeth, moeten ze hun trots en vooroordelen overkomen wanneer blijkt dat de zombies zich verenigen onder één leider die het einde van de wereld wil inluiden.

Wat een verrassende genremix tussen romantisch kostuumdrama en B-film had kunnen worden, schiet helaas op beide fronten te kort. Regisseur Burr Steers, vooral gekend van melige films als 17 Again en Charlie St. Cloud, legt enerzijds te veel nadruk op het spotten met de man-vrouwrelaties. Dit zorgt wel voor tal van grappige momenten, maar laat weinig ruimte voor romantiek. Anderzijds zijn de zombiescènes net te braaf en zijn de zombiemoorden vaak buiten beeld gefilmd, op uitzondering van de zoveelste cgi-hoofdexplosie, waardoor de genreliefhebbers op hun honger blijven zitten.

Wat een verrassende genremix tussen romantisch kostuumdrama en B-film had kunnen worden, schiet helaas op beide fronten te kort

Verder weet het verhaal nooit echt te boeien, worden tal van subplots onvoldoende uitgewerkt en lijken vooral naar het einde toe scènes van de hak op de tak te springen om de plot toch maar vooruit te doen gaan. Personages duiken vaak plotsklaps op, scènes die uit het niets van nacht naar dag overgaan, … de film maakt er zich allemaal schuldig aan.

Bovendien weet geen enkel personage sympathie op te wekken en is er van enige chemie tussen Darcy en Elizabeth nauwelijks sprake. Het helpt natuurlijk ook niet echt dat veel personages verkeerd gecast aanvoelen. Enkel Charles Dance, als vader Bennet en Matt Smith die zijn rol als de lokale dominee nauwelijks serieus neemt, zijn hier te pruimen.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de